SÜRGÜN
Karanlık bir gecenin kanlı şafağında,
Kalemin kırıldığı hükmün firarındayım.
Sürgüne mahkum bir perişanlıkta,
Yüreğimin derinlerinde dolaşıyorum.
İçim kan ağlarken yüzümle gülsem de,
Yaşadığım kahrı tek ben bilsem de,
Takatsiz dizlerimle, zavallı ensemde,
Sanki ben dünyayı sırtımda taşıyorum.
Ne gözlerimde ışık var umudun adına,
Ne rüzgâr bir teselli fısıldıyor kulağıma.
Bir katre damlamıyor gökten avuçlarıma,
Firkatin çöllerinde yanıp tutuşuyorum.
Ne çileler doldurdum kucak kucak heybeme,
Ellerimle ok çektim, aynadaki kendime.
Adım adım götüren beni bu cehenneme
Yolların, taşlarını ellerimle döşüyorum.
Susarım, söyleyemem, hep içimde figanım
Bu ömür sürgününde, ne kadar da bizarım.
Af sahibinden bir gün, gelir diye fermanım,
Damarımda dolaşan, bir umutla yaşıyorum.
Yusuf BULDURUÇ
(
Sürgün başlıklı yazı
Balturunc tarafından
31.01.2021 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
