Antik çað döneminin þehir devletleri güçlü olanlarýn diðer þehir devletlerini iþgall ederek, kendi topraklarýna katmasý ile büyümüþ güçlenmiþ, güçlendikçe büyümüþ ve böylece büyük devletler, giderek imparatorluklar kurmuþlar; Ýmparatorluklar ve baðlý devletler dönemi baþlamýþtýr.
    Ýnsan soyunun yarattýðý bu devinim, satýrlara, sayfalara, kitaplara sýðmaz kargaþa, yýkým, talan tecavüz ve katliamlarla, bin yýllardan günümüze hýz kesmeden, daha bir acýmasýz daha bir vahþet ve þehvetle devam etmektedir, diyerek konuya dönelim
    Bütün imparatorluklar, kendi tebaasýndan vergi toplamanýn yanýnda esas olarak iþgal ettiði yerlerin kaynaklarýný ve birikimlerini ganimet (haraç) olarak alarak varlýðýný sürdürür. Ganimet ve haraç alamayýnca yaþam kaynaklarý biter ve imparatorluklar çöker.
    Tarih, fetih savaþlarýyla (emperyal saldýrýlar) egemenlik alanlarýný geniþleten, geniþleme sýnýrýna geldiðinde de gerileyen ve daðýlan Ýmparatorluklar mezarlýðýdýr.
    Osmanlý imparatorluðu da öncelleri gibi Söðüt yaylasýndan çýkarak fetih savaþlarýyla üç kýtaya korku salmýþ, Viyana surlarýný aþamamýþtýr. Bu, sonun baþlangýcýdýr.
    Artýk, Osmanlý’nýn bütün çabasý elindekini koruma savaþýdýr. Osmanlý, Ýmparatorluðu korumak için kaç savaþ yaptýðýný saymadým ama Viyana bozgunundan sonra, aðýr bedeller ödenerek yapýlan savaþlar Osmanlý için, bir ileri iki geri harekât haline dönmüþtür. Öyle ki aðýr bedeller ödeyerek (Kýrým Savaþý 1856) kazanýlan savaþlar bile toprak kaybýna engel olamamýþtýr. 
    Kýrým savaþýndan sonra (Osmanlý, 1877  Rus, 1892 Yunan, 1911 Ýtalya ‘Trablus’, 1912 Balkan, 1914- 1918 Birinci Paylaþým savaþý) beþ büyük savaþ daha yapmýþ Mondros Ateþ kes  ve  Sevr anlaþmalarýyla fiilen yok olmuþtur.
     Mustafa Kemal Paþa, 1919 da Samsuna ayak bastýðýnda, Urfa, Maraþ dolaylarý Ýngilizler, Adana çevresi Fransýzlar, Antalya Konya taraflarý Ýtalyanlar, Samsun Ýngilizler tarafýndan iþgal edilmiþ, Ýstanbul ise Bütün bu devletlerin askerlerince iþgal altýndadýr. 15 Mayýs 1919’da Ýngilizlerin desteðinde Yunan askerleri Ýzmir’e çýkarak iþgale baþlamýþtýr. Mustafa Kemal Paþa ve arkadaþlarýnýn Bandýrma Vapuruyla 1919 da Samsun’a çýktýðýnda Anadolu’nun genel durumu budur.
    Mustafa Kemal Paþa ve arkadaþlarýnýn Samsun’da yaktýðý kurtuluþ ateþiyle baþlayan uyanýþ, ardýndan direniþ de örgütlenmeye baþlamýþ; 1920- 1922 Kurtuluþ Savaþýyla da Sevr Anlaþmasý ve haritasý yýrtýlýp atýlmýþ, Lozan Anlaþmasý (24 Temmuz 1923) ile de Türkiye’nin bu günkü sýnýrlarý  Baþta Ýngiltere olmak üzere, Birinci Paylaþým Savaþý galip devletleri tarafýndan kabul edilerek, ulusumuzun tapusu tescil edilmiþtir. Ancak bundan sonra, 29 Ekim 1923’de Türkiye Cumhuriyeti ilan edilmiþtir.
    Buraya kadar anlatýlanlardan  Osmanlý, amacýna ulaþamayan savaþlarda hem insan kaynaklarýný hem de ekonomik dayanaklarýný yok ederek, kendisini de yok etmiþtir.
    Avrupa’da Fransýz ihtilalý (1789) ile baþlayan ulus devletler kurma süreci hemen her ülkede kendi egemen feodallerine karþý bir kalkýþma içerirken; Türkiye Cumhuriyeti, ulus devletini kuranlar, Osmanlýnýn býraktýðý enkazýn içinden, Mustafa Kemal’in önderliðinde her düþünceden, her inançtan, her etnik kökenden, kadýnlar, erkekler hatta çocuklar top yekûn Anadolu insanlarý, yeniden ayaða kalkýp; iþgalci, emperyalist, Birinci Paylaþým savaþý galiplerine karþý birlikte, aðýr bedeller ödeyerek yürüttükleri, Kurtuluþ Savaþý’ný utku ile sonlandýrmýþlardýr.
     Mustafa Kemal’in büyüklüðü, Türkiye Cumhuriyeti, ulus devletinin farký, ihtiþamý bundandýr,
    Mustafa Kemal paþa daha Kurtuluþ Savaþýnýn tozu dumaný içinde Eylül 1921’de Haymana ovasýnda top sesleri Ankara’dan duyulurken 1. Eðitim þûrasýný toplayarak cehaletle mücadelesinin önemine de im koymuþ ve Cumhuriyetten sonra da Latin harflerinin kabulü (1 Kasým 1928) ve Türk Alfabesinin oluþturulmasý ile 1 Ocak 1929’da Millet Mektepleri, 1932’ de Halk evleri açýlarak Okuma yazma seferberliði baþlatýlmýþ, (17 Nisan 1940) Köy enstitüleriyle de cehaletle mücadele taçlandýrýlmýþtýr.
    Mustafa Kemal Atatürk’ün büyüklüðü, Türkiye Cumhuriyeti’nin farký ve halkýn, Cumhuriyet’i ilelebet yaþatma kararlýlýðý bundandýr.
     Osamanlý imparatorluðu, dili, dini, etnik kökeni ve kültürü farklý topluluklardan oluþuyordu. Bu topluluklarýn bireyleri padiþahýn kullarý olarak ifade edilir, her topluluk kendi dinlerinin ümmeti olarak görülürdü. Bu yüzden “Millet” kavramý oluþmamýþtý.
     Türkiye Cumhuriyeti 1924 anayasasýn da, “Egemenlik kayýtsýz þartsýz milletindir. Yönetim þekli Cumhuriyettir” demiþ, devamla; “Yasama ve yürütme yetkisi meclise aittir. Yargý baðýmsýz Mahkemelerce yürütülür. Demokratik, lâik ve sosyal bir hukuk devletidir, herkes, dil, ýrk, renk, cinsiyet, siyasî düþünce, felsefi inanç, din, mezhep ve benzeri sebeplerle ayýrým gözetilmeksizin kanun önünde eþittir.” Diyerek, toplumu ‘Millet’ kavramýyla bütünlemiþ, yasalar önünde eþitleyerek her bireyi ‘Kul’ olmaktan kurtarmýþ ve yüceltmiþtir.
    Mustafa Kemal Atatürk’e bitimsiz sevginin sebebi ve Türkiye Cumhuriyeti’nin farký, ihtiþamý bundandýr.
    Osmanlý’nýn son dört yüz yýlýna damgasýný vuran tekke ve zaviyeler giderek gericiliðin merkezleri ve yobazlarýn kaleleri haline gelmiþ, Osmanlý, saraylarda saltanat sürerken, memleket de þeyhler, derviþler, müritler ve meczuplar topluluðuna dönüþmüþtü.
    Mustafa Kemal Atatürk, Kastamonu’dan milletine seslenirken; “Efendiler ve ey millet iyi biliniz ki Türkiye Cumhuriyeti þeyhler, derviþler, müritler, meczuplar memleketi olamaz. En doðru ve en hakiki tarikat, tarikatý medeniyedir. Medeniyetin emir ve talep ettiðini yapmak insan olmak için kafidir.” (Kastamonu Nutkundan, 30 Aðustos 1925) Bu söylevinden iki ay sonra da  30 Kasým 1925 de, “Tekke ve Zaviyelerin ve türbelerin kapatýlmasý” kanunuyla bu gerici yuvalar kapatýlmýþtýr.
    Mustafa Kemal Atatürk’ün büyüklüðü ve Türkiye Cumhuriyeti’nin farký, ihtiþamý bundandýr.
    Osmanlýda kadýnýn adý ve kimliði yoktur. Arap kültürünün egemen olduðu Osmanlýda kadýn, toplumun dýþýna itilmiþ, Dünya’ya kafes arkasýndan bakabiliyordu ancak. Dileyen dört kadýnla evlenebiliyor, harem kurabiliyordu.
    Mustafa Kemal Atatürk, “Ey kahraman Türk kadýný! Sen yerde sürünmeye deðil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layýksýn” diyerek, Türk Medeni Kanunun (17 Þubat 1926) ile tek evliliði yasal güvenceye almakla kalmayýp, kadýnlara, seçme seçilme hakký (5 Aralýk 1934) veriliyordu.
    Mustafa Kemal Atatürk’ün büyüklüðü ve Türkiye Cumhuriyeti’nin farký, ihtiþamý bundandýr.
    Mustafa Kemal Atatürk TBMM açýldýðý 23 Nisan 1921 gününü bayram ilan edip, geleceðimizin teminatý çocuklarýmýza armaðan ediyordu. Bu, bugüne kadar görülmemiþ duyulmamýþ bir eylemdi. O yüzden Çocuk Bayramý kutlayan tek ülkeyiz.
    19 Mayýs 1919 gününü de bayram olarak, Cumhuriyetin ve devrimlerin sahibi koruyucusu olarak gördüðü Gençlere armaðan ediyordu. Cumhuriyet ise vazgeçilmez, deðiþtirilemez bir yönetim biçimi olarak, bütün bir halkýn saðduyusuna ve cesur yüreðine, yaþam biçimi olarak býrakýyordu.
Mustafa Kemal Atatürk’ün büyüklüðü ve Türkiye Cumhuriyetinin farký, ihtiþamý bundandýr.
    Bu inançla, ve halkýna olan güvenle Mustafa Kemal Atatürk: “Benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktýr, ancak Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktýr.” Demiþtir
 Mustafa Kemal Atatürk’ü   Sevgi, saygý ve özlemle anýyoruz.
------------------------------------------------------- Tahir Eker 10 Kasým 2020