Online Üye
Online Ziyaretçi
nefesimle bıraktım yürek
yangınlarımı esen yellere,
hicranları katarak.
dileğim odur ki sevgili,
seni de yaksın,
küle çevirsin bu aşk.
biliyorum,
kutup rüzgârları esiyor
kalbinde,
sana ulaşan sevgim üşür sahillerinde.
şehrin kenar mahallesi gibi,
düşlerle avunur yoksul harabe
gönlüm,
baktıkça yalılara…
dalgalar küsmüş sahile,
martılar ağıt içinde.
yalpalıyor kıyıda sahipsiz
kalan gemi,
ha battı,
ha batacak.
ağıt yok dilimde,
sanma ki yüreğimde ılık meltemler,
ciğerim yanıyor sevgili.
girmesem de tuzlu sulara,
kesiliyor nefesim anılara
daldıkça.
ha boğuldum,
ha boğulacak…
aşıkların yüreği kanar
diyorlar da,
benim ellerim kanıyor.
tuşlara dokunan parmaklarım titreme
nöbetinde,
sen yazıyor her dokunuş,
sen düşüyor yanaklarımdan
usulca.
yolun sonuna doğru hızlanır
ya sürücü,
hızlanıyorum sona.
vedasız olmalı gidişim sensiz
bir Dünya’dan,
vedasız alsın beni ölüm.
vedasızdı gidişin…
ufku kanatırken Güneş sabahın
seherinde,
duygularımı sarar hüzün dolu
intizar.
taşıyamaz inan ki gözümden
düşen yaşlar,
bu aşkın günahını.
saklanır ruhumun
derinliklerine geceden kalma ahraz düşler,
ağlatır için için sensizliğe
sevgili.
bir resim yansır aynaya,
nefret kusan bakışlarda
sessiz fırtınalar.
yükseklere düşen kar taneleri,
yağıyordu sanki yüreğime,
doğan güneşe inat…
ölü doğmuş umutlar,
gebe kalır yeniden akşamın
karanlığına.
vedasız bu gidişler dönüş
için umuttu.
‘’kahverengi bakışlar’’: Onlar beni avuttu.
Mehmet Macit
06.02.2017
Dikili/İzmir