Çoðul hüznünde daðýnýk benlik;

Çürümüþ hükümlerde olasý yalnýzlýk

Yine metanetine sadýk varlýðýn

Birincil kaidesi,

Olsa da zaman zaman o þaibeli âþýk.

Bir yemin olsam ölümüne;

Bir ser olsam sýrlarýn tümünün yerine;

Kutsal bir ahkâm olsam

Yine tüm derdi kendinle.

Güftesinde yazýlmaya dair;

Bestesinde sunumu hazanýn;

Gölgesinde kavuþamayan âþýklarýn.

Tanýmsýzlýðýn resmini çiziyorum;

Yorgun atalarýmýn mezarýnda

Ölmek istiyorum ben de

Diril diril kehanetlerin vebali boynuna

Çirkin elli Çingene’nin

Bir gül olsam da koklayýp sonlanacaðýný bildiðim ömrün;

Bir kuþ olsa rehavetle kanatlarýný çýrptýðý.

Kayýtsýzlýðýn menzilindeyim;

Kadersizliðimle baþ baþa.

Yabanlarýn türküsüyüm adeta

Yalnýzlýk her dem baþýmýn belasý;

Demediklerime kefilim

Dediklerim ise sadece ölü cümlelerim;

Týpký öldürdüðüm aþklarýna yorgun benliðin

Sýfatlar ekleyen ahvalin de kayýp neþeme

Ortak çýkmasýný safça beklediðim.

Densiz seyri olsam yolculuðumun ne çýkar?

Bir sussam bir haykýrsam,

Kim toplar arkamý?

Annemden sonra evrense doðuracak olan

Ýçimdeki ikinci beni;

Varsýn ölümü giyinsin diri hücrelerim

Sonra da kendinden dahi býkkýn yetim cümlelerim;

Kâfir ve haraç mezat aþklarda

Boynumun borcu madem görmekten imtina ettiðim

Ýddia etsem de en aykýrý fýtrata sahip

Deli bir þairim.

Kýyama durduðum her günü tek tek iþlediðim;

Yine günü uyutup gecelere sýzdýðým

Ve þafak öncesi ektiklerimi yüreðe

Ertesi güne baþaklar bellediðim

Sarý benizli rüyalarým.

Bir yürek geçit vermez

Bir de lehçemde yoksa yalan;

Bir gönül vazgeçmez

Bir de kibrini yok saydýðým

Dünya denen cehaletin.

Hangi yolun yolsu isem varsýn

Kararsýn kara yazgý;

Hangi dinginliðin habercisi ise

Demlensin hazan kambersiz rüzgârlarla

Sonra da sefil rütbemi yok saysýnlar

Hele ki ben geçmiþken kendimden çoktan.