Dik açýlý acýlar biriktiriyorum bu aralar,

Eþ kenar üçgen mahiyetinde belli ki

Kapsama alaným.

Her algýda içbükey acýlar bu sefer,

Her karede sensizlikle iþtigal ettiðim

Bir de gözümde büyüttüðüm.

Gönülsüz bir racon mudur nedir

Ýçimin sessizliði?

Kardýkça yeni günü,

Ufalýyor saatlerin her biri:

Belki de her saat baþý kuruyorum

Yüreðimin alarmýný,

Uyanmamak üzere kanýksadýðým hangi düþ ise

Ýçine düþtüðüm bile bile

Bir de kuram sahibi insanlara var bir çift sözüm:

Siz, hiç acýdan beslendiniz mi?

Açlýðým çýkmýþken ayyuka,

Hepten ötelendiðim varlýk katsayým

Asla gelmez iken hizaya:

Maðdur kýlýndýðým her günün sonuna ekiyorum

Akýl sepetimden arakladýðým üç beþ dizeyi.

Þiirler satýyor ruhum

Ve içimdeki göçkün, billur surum

Yine nakþeden derinlerde bir yerde,

Kavradýkça acýyý deli gibi yoðurduðum.

Bilemezsiniz içimin aryalarýný:

Ne de kanayan derya yalanlarýný

Söylemekten imtina ettiðim hangi aþksa

Kalenin dibinde diktiðim sancaðýný

Yine kanýmla suladýðým anlýk yorgunluðumdan

Uzanan evrene bir de katmerli

Tümden gelen onca hengâme.

Gönül mermerim hazýr çoktan:

Yazdýklarý üstüne;

Kimindi bu deli ferman?

Ah, benden üreyen hezeyan,

Çakýl taþlý hüznümün en berrak sýrdaþý

Hele ki demediklerime attýðým sayýsýz çentik

Bir de el yordamý,

Ýtildiðim yorgun kýrlarýn dik bayýrlarý.

Yine ara ara girip çýkmayý beceremediðim

Dar koridorlardan çýkmaza düþüp

Lanetin evrildiði,

Sabýr taþýma inat,

Yürek kadar da soytarý bir ahkam:

Ýster sus ister demediklerime mal et,

Yorgun zamanlarýn kayýp neferi bil ki

Bu izdiham,

Üstüne üstük satýrlýk bir sevince banarken

Yüreðin kahrýný,

Sevmeleri içtiðim her Temmuz sabahý.