Sevmek de yorulur. acaba gelir mi diye beklemekte yorar Kaf dağına kar olmak istersin. Isındıkça havalar, yükselen bir su olmak ; Önüne aldığın her şeyi süpürüp gitmek istersin... Yabancı bir ot dikerler bahçene garipsersin.. Pilava kaşık saplama çağı geldi diye sevinirken Kaşığının sapını kırıp, kalbine saplarlar Acı çekmekte yorar insanı. Son ekmek kırıntısını atarlar önüne bir kuş gibi konarsın pencereye Rüzgar alır götürür önünde ne varsa. Bir an mutlu olmak için mazine dönersin orada çocukluğun vardır. Gitmek için kumlara çizdiğin yollar ve o yollarda huzurla yürüdüğün yıllar vardır. Bazen eski bir türküdür anılar gençliğinde dinlediğin, ’gençlik gidiyor ’ türküsü gibi Bildiğin halde o anı yaşamak... Ahh! Şimdi hepimiz bi çareyiz. hepimiz bi çare ve Çareler de yorar insanı, iyi biliriz... Bütün bunların garantisi yok Beklemek zamanı durduran bir ok Yarası tuzlu bir ter, insan içinde çıkmayan, rahatsız edici bir ten... Ölmek, yaşamın en gerçeği ve bildiğin hâlde yaşamak, umudun varlık simgesi. Ölmek de yorar İnsanı, Hem de tüm yaşanmışlığıyla... Büşra Karacan
( Sevmek De Yorar başlıklı yazı Büşra Krcn tarafından 10.06.2017 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
