Altýn kemer baðlanmýþ bellere hayran oldum.

Estikçe huzur veren yellere hayran oldum.

Seher vakti baðlarda zikre baþlayýp coþan,

Aþkýna aðýt yakan dillere hayran oldum.

Baharý müjdeleyen bin bir renkli çiçeðe,

Güz aylarýnda açan güllere hayran oldum.

Ölümsüz bir aþk için nice sýnavdan geçip,

Mecnun’u çöle atan hallere hayran oldum.

Aþk ile yanan kalbin sönmez olur yangýný,

Kerem’den arta kalan küllere hayran oldum.

Gözlerde ki sevgiyi, güzelliði saklayan,

Yaþmak diye örtülen tüllere hayran oldum.

Duygularý, hasreti, coþku dolu meþkleri,

Hazla dile getiren tellere hayran oldum.

Han ölür, ece kalýr, nefisler sýnav verir,

Eþine sadýk kalan dullara hayran oldum.

Eksilmez ki hiç umut sevenlerin kalbinden,

Kuru dala asýlan çullara hayran oldum.

Savaþýn ortasýnda çaresizlik içinde,

Kardeþine el açan kollara hayran oldum.

Ýman ile sabredip gerçek aþka varacak,

Hakk’a doðru uzanan yollara hayran oldum.

Nefsine isyan edip Allah diye inleyen,

Dergâh da çile çeken kullara hayran oldum.

Nice güzel gördüm de biri kaldý aklýmda,

Al al olmuþ yüzde ki çillere hayran oldum.

Bir ömür bekleyip de düþlerim de bulduðum,

Macit’e bir gül sunan ellere hayran oldum.

Mehmet Macit

20.03.2017

Dikili/Ýzmir