Özgün bir yüklem olmayı
arz ediyorum,
Şeceresinde yalnızlığa
mahal vermeyen bir belirteç;
Yine sükûtun haznesinde
Asla darmaduman olmayan
yiğit bir med-cezir
Ay’dan bağımsız bir
kehanet;
Yüksünmeden
hayallerinden
Göğün küpeştesinde
hazin bir lehçe adeta
Ve kıvrak tınısında
asil bir özneyi şart koşan
Bariz bir dilekçe.
Hakka sunumum gün ve
gece,
İndinde lepiska
dileklerin,
Sarmalında az da olsa
neşenin,
Tedirgin bir lisandan
hallice
Çalıp söylemeye ant
içtiğim yitik bir şarkı yine,
Gövdemi siper kıldığım
O hain teyakkuzda
Yeniden doğmayı
arzuladığım
Olsa da maruzatım,
Susmaların gölgesinde,
Reşit bir söylenceye
teğet geçen.
Kurnasında yorgun bir
telaffuz,
Asılı kaldığım aşklara
yüklediğim rahmeti
Kovuşturan o rahlede
Dokunaklı bir terennüm
olsam keşke,
Demeye yetmez iken
gücüm,
Boyunduruğunda
sevdanın,
Ölmelere doyamadığım…
Gönülsüz bir kelamım bu
gece;
Sığamazken hazneme,
Boyutsuzluğuma rest
geçen evrenin
Kim bilir kaçıncı
mertebesinde
Yok olmaya aday sair
lehçe:
Andığım adların,
Sarmalında hüzün huzmesinin,
Yine yüklendiğim cezayı
Görmezden gelse keşke
Yaradan, demelere
İtibar etmek mi yoksa
tek gerekçem
Yine bendinde aşk,
Közünde ölüm,
Suresinde nifak sokan
zulme isyan okuduğum
Diril bir gölge.
Adımı dahi unuttuğum,
Aşka nazire eden bir
beyitte uyutulduğum
Sair imgeden müteşekkil
bir yas’a
Olur mu hiç itirazım?
Damsız bir kelam,
Alabildiğine hazanı
kucaklamak adına
Yeryüzüne geliş amacım,
Titrime yüklü bir
rahmete toz konduramazken,
Hecelerin yatağında
İstirahata çekilmeyi
meşk eylediğim
Ömrü de peşkeş
çekmişken hüzne,
Teyit ettiğim mekânında
aşkın
En asil darbe iken
yüreğin meşrebi.
Medet ummaksa neyin
ikrarı?
Yas tutmaksa, hayli
oldu
Geçen zamanı
Mimlediğim bir isyanda
canhıraş sayısız keramet,
Varlığıma delalet
verdiğim her selamda
Bulamadığım o yanıt,
Hele ki tek kişilik
hücremde,
Ölümüne sessizlik.
İnsan eti ağır mademki
Yok say bedenimi,
İflah olmaz ruhuma da
kondur son bir rötuş,
Saklanayım edindiğim
tecrübeyle,
İfa edeyim en azından
yüreğin neşriyatını
Yetmedi sereyim
gönlümce
Yaşadığıma kani iken
Akan her gözyaşımda.
Yorgun beyitlerin
özlemi var;
Tutanak addedilen
Bir şiire gizlediğim ne
çok terane;
Yine dünün yongası bir
hüzünde kenetlendiğim
O bitimsiz kaygıların
kırsalında döngünün
Hangi kare ise yok
sayıldığım kitli bir hücre…
Kanıksanası ne ola ki?
Özlediklerime dair
sayısız kelamı ardı ardına dizdiğim
Üstelik gelmeyeceğini
bile bile.