Doðurgan bülbüller…

Ýffetli alabildiðine, vakur hatta cesur.

Reçinesi kayýp kozam;

Hezeyaný belli ki kalbin en titrek ritmi.

Asýlý sarnýcýn kifayetsizliði;

Tümden gelen varsýl bir rivayet;

Hayli demli bir yangýndan sýzan ateþ parçasý;

Günü birlik aþklara mademki yüklenmiþ serzeniþ…

Kýdemli bir yürekten akan en defolu kinaye:

Hadi, hadi demek olsa keþke tek maharet;

Gömülü atlas yalnýzlýðýn dirilinde hikmeti muaf

Tutmuþum madem

Ve mademki çözülmüþ dilim;

Tut ve yakala ölümün kývamý yitik dibini.

Neden demek olmasa da ihanet

Sezilerimin dibinde rüku eden en sakil mülkiyet:

Yine kalbin ritmi ve yine…

Devamý bil ki asýlý kaderde:

Yoksa yoksa dercesine,

Yüklü ve saklý kilinde pas tutan mahrem.

Ne ki aþk?

Ne ki nefret,

Deme sakýn ey münafýk gölge:

Yitiminde bilfiil gömüldüðüm en derin lahit:

Kýrsalý, devinimi nerde saklý ise,

Tutma kendini ve boca et tüm kinayeyi!

Asla, asla demesem de,

Hem kim bilebilir gönlün hezeyanýný?

Sýzan, sezen;

Dibe vuran en akil reçete,

Ellerimde o kor lehçe,

Ya, yürekte saklý o dirayeti gölgelerken beþer…

Asýlsýz bir kuramda yýðýlý en münferit tecelli,

Sakýncalarýný alabildiðine görmezden geldiðim:

Susmalý belli ki hem onca konuþtuðum yetmedi mi?

Son, sen, san, sin:

Harflerin gölgeli yalnýzlýðýna mütemadiyen yenik düþtüðüm.

Sünepe yargýlar nasýl ki istifli baðrýmda,

Hem bu oyuna en baþýndan yenik baþlamadým mý?

Kirli ruhlarda olsa keþke vicdanýn buharý,

Demli rotamýn kayýp ibresi:

Puslu gökyüzü,

Ellerimde Arap saçý kaybolmuþluðum,

Yýkasam da bulaþan,

Yýkýlsam da dirilmeyi maharet bilen:

Sondan bir evvel,

Yankýsý, yengisi kýlýksýz bir mecra:

Sýrnaþýk tekel rütbemin goncasý:

Gülden ibaret olsa keþke karaçalý bahçesi…