Reçinesine bandýðým

Kýzýl düþlerin müsebbibi.

Nasýl bir hikmetse

Baðnaz rotamdan sapýp

Sizin oralara yolum düþtü düþeli…

Düþkündüm önceleri

Sýcak, urgan kucaðýna

Anne bildiðim ninnilerin.

Yüzünü asla hatýrlamadýðým kadýnlar,

Nazarýmda düþsel bir

Hegemonya ahdetmiþken sevmeye.

Dinginliðin uzamý belki de

Belirsizliðin miadý dolduðu günden beri,

Her yeni günü ýskaladýðým,

Dünleri bellemiþken en yakýn sýrdaþým.

Ne göreceli ne de hýrçýn,

Ne piþman ne neþeyi payidar kýlan,

Kim bilir hangi aklý evvel devran,

Aidiyetimi sorgulayan.

Mertebesi yeknesak bir kelamdan uzak

O ýrgat düþ’te kaybolmuþluðun ki

Ýndinde tek bir rahmet kadar kýymete binen

Sefil benlikten uzak bir diyarda,

Kýyamet alameti hikmetin indinde

Yeknesak bir tümce iken hükümlülüðü beþerin

Efkârý ne kadar derin olsa da,

Þükre delalet bir rabýta deðil mi

Kaybolmuþluðun ekseni?

Mabedi imgelerin gönülsüz bir telaffuzdan ibaret

Hele ki tekil bir zuhur iken

Zafiyetin rotasýnda

Vazgeçmiþliðin en derin tesellisi,

Umudu kýrsal bir mertebe,

Olmazýn oluru o seðirtken tümcede

Yaftalandýðým bir hezimet kadar

Akla zarar onca nüfuslu ve muktedir asalet

Ki görseli bir kaçamak,

Sözlere sýðmak bilmez o kadar teferruat.

Canhýraþ telaþýn rahmeti yine de

En doðurgan suret.

Tökezlemek olmasa da maharet,

Engin bir ritüelden arda kalan

Hezeyanda saklý tek ibare.

Gönülsüz coðrafyalardan taþan ahali,

Gönle hidayet yüklerken asaleti

Sevginin:

Tek ibre, tek teamül

Ve tek yönerge:

Yine beþerin saf kan devinimi,

Medet umarken kýrýk bir gönülde yüklü

Tek cümle:

Sevmelerden ibaret,

Eþkâli ve þemasý nazenin eksenin,

Devr-i âlem yapan bir surede

En derinden teneffüs ettiðim.

Sureti bir imtiyaz,

Aþký her daim bir niyaz

Hele ki savurduðum o nidada

Tökezlendiðim her darbede,

Soluksuz bir badire,

Günden gönle yüklediðim bir hakkaniyet,

Aldýðým yaþ’a yüklediðim tek bir haz:

Yaþamak biteviye,

Sorgu sual hak getirse de,

Demedim farz et,

Adsýz bir kelamdan çýkýp da yola,

Mahrem bir hüviyette saklý tuttuðum

Ne çok kinaye.

Soluduðum düþkünlüðün

Kýyasýya büründüðü rehavet:

Hangi aklý evvel düþ pazarýna düþtü de yolum,

Tükenen mecalimle dem alacaðým o mertebe,

Gönülsüz yoldaþ bildiklerim,

Hele ki bindikleri devranýn kýrýk tekeri,

Altýna serili olduðum kýrýk lehçe.

Kul köle olmaksa razýyým,

Sükûta eren bir arbededen sýzan o hezeyan:

Hanidir aklýn kývrýmlarýnda tozutup da

Denk düþmüþken imkânsýzýn seyrinde,

En nahoþ güfte.

Seziler kadar kývrak,

Gök kubbede süzülen bir öfkeden dergâhýna

Uzanan yol ki bilsen de,

Nasýl beyhude bir inkârdýr,

Soyutladýðýn benliðimin kýmýltýsýnda

Nankör bir hicap.

Densiz ve katýksýz;

Maðlup bir simgede takýlý aklýn

Nifak sokan terennümüne

Hayat ile imzaladýðým sözleþme.

Yâd et istediðin kadar,

Tevekkülü bilmezsen neye yarar,

Bil ki ne bir iddia ne de safsata;

Bilfiil baðdaþ kurduðun dengin,

Yüzünde iþtigal eden o maskeyi at hele,

At ki atamadýðýn nefretten arýn,

Ne duraðan ne sýradan,

Simyasý gönlün hem de en ruhban feryattan sýzan.