An’dý hýçkýran ve aniden adýmý haykýran,

Andýmsa da anýmsamadýðým hiçliðin teyakkuzunda

Ne varsa yarým kalan.

Yarýndan önce ve dünden payidar,

En ýslak ve en isli ökçe,

Devingen gönlün rahmetinde kaybolduðum

O nüktedan serzeniþin öyle ki sakilce paylayan.

Hanidir rahvan hanidir kaçak göçek,

Sýska bir kalemin rahminden taþan

Sevinç çýðlýklarýyla çaðlayan

Ve en demli yolculuðun ardýndan boþalttýðým

Avuç avuç hýçkýrýk,

Gayri meþru bir hüzne delalet,

Saklý tuttuðum onca sýr ve baþucunda

Esefle tuttuðum nöbete ramak kala

Gecenin bitiminde.

Dengi dengine aþk hatta maðlubiyet,

Yüz yüze asýlý kaldýðým bencileyin bir yürekten sýzan,

Boðmaca gecelerin pervazýnda yanýk kokan

Bir rehavet kadar isyana delalet

Yine de unutmaya gücümün yetmediði bir kehanet.

Zýkkýmýn kökü þu yalan ve hüzün,

Sarnýcýn dibi varamadýðým enginlik

Ve taammüden öldürdüðüm ucu kýrýk

Hele ki sarpa saran en gönülsüz tümce:

Ýçinde adý olmayan bir günce,

En pervasýz dokunuþu kaderin,

Hilkat garibesi sessizlik mademki payýma düþen.

Sýr ötesi bir yolculuk,

Týrnaklarýmýn dibinde kil, kazdýðým avuç avuç

Toprakla yýðdýðým.

Hele ki külyutmaz bir bilinmezlik iken

Arkasýna sýðýndýðým.

Azýcýk kaygýlý fazlasýyla da pür-neþe

Þu ikbali yüreksiz sakýncalarda bulduðum huzuru

Payidar kýlan bir sancýnýn menfezinde.

Kýrýk hayli yorgun,

Dengini bulamadýðým bir benliðin

Hüküm bildiði o sýrnaþýk yalnýzlýða,

Çeyrek kala ýsmarladýðým boyutsuz aþkýn

Çalýntý girizgâhýnda,

Sondan baþa sayarken adým adým,

Kimliðimin tekelinde o boþ vermiþlik kadar

Haddinden fazla derbeder,

Soyutlandýðým gönlün en sýð kýyýsýnda,

Arýndýðým nefreti yön bilen ne çok münafýk,

Cebelleþirken kaygýlarla ayrý düþtüðüm,

Huzuru istimlâk eden gölgeli var oluþlarýn

Hicap ettiði bir yakadan ibaret iken

Þu sefil yürek.

Suret-i kati aþamazken,

Aþýp da göremezken

Ceberut bir iklimde kayýp gölgeli saðdýcým,

Bakýp da söylemeye tenezzül etmediðim

Bir hikâye kadar sýra dýþý,

Yetmedi görünmezliðin tecellisinde hüküm süren

Asi bir aþk iken o destansý ikilemlerde can bulan:

Biraz hoyrat biraz devrik,

Adý olmayan bir edimde rast geldiðim nasýl da sönük

Bir devranda ve beylik bir nakaratta,

Hüsrana þart koþan bir ömrün nihayetinde;

Yerli yersiz belki de zamansýz bir tecelli olsa da

Ýkrarýný yâd ettiðim o ömür güncesinde.

En aciz dokunuþun ikbalindeyim,

Hele ki hayattan soyutlayan kederin indinde.

Karayý mabet bildi ölüm

Ve acýsý en derinde.

Dünden kalan bir yalnýzlýðý sýrtladým,

Sýrtlan gölgelerin pejmürde yankýsýný duydum

Bir gece vakti:

Duymazdan gelenlerin acziyeti belli ki

Ölümün rotasýný tayin eden.

Hele ki sakil ve sefil gülüþü Azrail’in,

Sona geldik madem,

Ne gerek vardý çocuk sevinçlere.

Kýrýldý ortasýndan iþte,

Kala kala gözyaþý, nefer bildiðim okuduðum hutbede.