Sessizliðin dokunuþu belki de yüzüme tokat gibi çarpan

O nihai sancý varoluþun tescilli mahiyeti

Duraksýz notalarýn ve asýlsýz sevdalarýn izdüþümündeki

O bileþke:

Aþk ve ihanet güdüsü savsaklarken

Hüzün sarnýcýnýn

Kýdemli bir sancýyý mihenk taþý bellemek kadar asýlsýz

Aþk yarasý,

Ýzleðindeki o tecelli belki de

Mihrabý yakýn kýlan.

Kýrýk mýzrabý yüreðin

Çok derin o sancý

Yüklü gökyüzü ve yüklüsün gökyüzlüm

Cefa iken mýzrabýn çaldýðý

Son bir serzeniþ belki de gýybet yüklü

Bilirim nasýl da duraðan o hidayet yüklü çaðrý:

Aþka meyletmiþ gönül usulca ve kendince

Sonra sadece susmuþ o demli yalnýzlýðý

Kar bilmiþ de yitip giymiþ öylece:

Kucaðýnda ve asilce saklamýþ hatta saklanmýþ

Ve saf tutmuþ gönül dergâhýnda.

Neye mi yetmiþ ne sen sor

Ne de evren bilsin

Rabbin kucaðýnda bir sefil

Düþmüþ yolum sevgi otaðýna.

Yâd ellerde kaybolmuþ bir garip yolcu

Bir katresi kadar yetisiz iken benliðim

Göklerin tek hâkimi iken Tanrý,

Sanýr mýsýn ki kayýp umutlarým

Belki de o naif dokunuþu evrenin

Hükmetsin sadece maliki sevginin:

Ve yordasýn beni adým adým

Baþ koymuþum bir kez

Bil ki ne ilk ne de son duraðým.