Damýtýlmýþ tedirginlikler taþýyoruz iç sesimiz arþý alaya çýksa da sýðýndýðýmýz o suskunluk.

Kesif bir yalnýzlýk tüm duyumsanan, kahpe bir sancý an’a hükmeden, çarþaf çarþaf üzünçler katmerli bir boþ vermiþlikle örselerken burnumuzun dibindekilerini üstelik bile bile hatta soka soka gözüne öfkemizi rehin dahi veremezken kaptýrdýðýmýz vicdanýmýz o boyutsal meftunluðu hükmederken varsýl ikametgâhýmýza tutunmak belki de tutmak ya da sýkmak boðazýný kafir önyargýlarýn ve soluklanmak nöbet öncesi.

Zafiyeti mi tüm kýrýlganlýðýn yoksa biteviye hýrpalarken hýrpalanmaktan kaçtýðýmýza kani olup yol vermek mi söz ve sevgi öbeklerine.

Sýrýlsýklam güneþin altýnda ya da kupkuru yaðan yaðmura aldýrýþ dahi etmeden. Misilleme yapan varlýklar varlýðýmýzýn devinimi yok sayan hele ki sayacý hepten kurcalayýp takýlý kalmak o nirengi noktasýnda.

Sus pus cümleler ama avaz avaz sevmeler.

Ýnkârlar hep sunumda itiraflar hepten kayýp.

Yaftalanmýþ aþklar mizacý bile yanýltýrken dile gelmiyor sevi dili ve ýssýzlýðýmýzla var olduðumuza dair geliþtirdiðimiz o düþünce ile ne yazýk ki kuru bir daldan farkýmýz kalmadý bu güne deðin.

Hadi sývýþtýrýn þu öznesiz emir cümlelerini ve dokunun tüm yüklemlere bin bir maruzatý sýrtlayýp koyuverin gözyaþlarýnýzý. Ýnanýn ki dökülmez incileriniz sadece yoðunlaþýrsýnýz maneviyat denen bedensiz elbise ile. Hacmi geniþ inanýn ki; ruhlarýn boyutlarý an’dan ve mekândan baðýmsýz tüm itiraflarýn. Soru cümlelerini de terk edin cevap verme zorunluluðu baðlamazken kimseyi sadece göz temasý kurun aynadaki aksinizi es geçip. Varsýn birbirimize ayna olalým þu iki kapýlý handa.

Süregelen ne çok öfke ne çok ihtiras ne çok yanýlgý yenilgiye eþ deðer addedip toz kondurmazken yaptýðýmýz yanlýþlarý doðru belleyip kandýrýrken kendimizi belki ilk ama son deðil belki de hayra alamet deðil o kýmýltýlar vicdanýmýzla her ters düþtüðümüzde yakalandýðýmýz girdap kadar müþküle girdiðimiz.

Sürgün düþlerimiz kadar sýra dýþý hatta mahrem, yalýtýlmýþlýðýmýz kadar akla zarar, hükmetmek kadar sakil bir varsayým aslýnda birbirimize yüklediðimiz anlamsýz sýradanlýklar anlam arz ettiðine dair bir inanç geliþtirip de                                 anlamsýzlýðýn kýyýsýnda var oluþun bir temerrüdü üstelik.

Aniden dalgalanan muðlâk bir duygu kadar anlaþýlamamanýn yarattýðý o dipsiz hüzün altüst olmaya hepten hazýrsanýz hele ki.

Hele ki hazýr deðilseniz o yenilgi duygusuna baþtan kaybetmenin verdiði o eziklik ve hazýr olda beklemek o mutlak karþýlamayý huy edinmiþken.

Nesi mi yanlýþ sürdürdüðümüz hayatýn ya da kime göre ne olup olmadýðýmýz mý soru çizelgesindeki ilk þýk?  Düþündürücü hatta yanýltýcý ve en sonunda bezmekten yorgun düþmenin verdiði o kýrýklýk duygusu.

Ne ise nasiplendiðimiz, ne ise vazgeçtiðimiz ve ne ise ödün vermez iken kimliðimizden ve tüm sýrnaþýklýðý ile gafil avlanan insanoðlu.

Bir varsayým kadar kayýtsýz, bir öngörü kadar hicap duyulasý hatta bir rakam kadar deðer katsayýsýna sahip olduðunu sandýðýmýz. Detaylarýn sýradanlýðýnda, kelimelerin yalnýzlýðýnda ve ruhun kanatýlmýþlýðý kadar acý veren.

Yoksun kýlmaksa varlýðýmýz bu denli zora sokan yoksa aþk mý kýyýsýndan köþesinden týrtýklayýp kýsa günün karý bellediðimiz.

Hecelerken aþký satýr satýr,

Yaðarken avuç avuç…

Hele ki o ýssýzlýðýmýz çoðula tekabül ettiðimize dair sunduðumuz o yalancý izlek oysa suç olmamalý yalnýzlýk tüm o yalýtýlmýþlýðýmýz ile dönmüþken kýbleye kim iddia edebilir ki kimsesizliði kanýksayan bir boyutta yol alýrken.

Bir kaçýþ belki bir var oluþ belki de yokluðun çaðrýsý ama kâinattaki kabullenilmiþlikler kadar gerçek ve somut. Kaçsak da kovalandýðýmýz, rüzgârýn esintisini yadsýyamazken asla.

Deðiþen bir þeyler olmalý oysa ve döngünün seyri deðiþmeli her ne kadar iþkillensek de gidiþattan ve sonuç: Tam bir fiyasko.

Sevgi latif bir kelime olarak sunulmadý mý oysa hayatla olan ilk tanýþýklýðýmýzda ve altýn bir tepside izzeti ikramda bulunuldu bizler henüz bihaber iken geleceðin kaygýlarýndan. Baþýbozuk yoksa amaçsýz mý addedilmeli kapýp koyuvermiþken kendimizi ya da amaç edindiðimiz ilkeleri uðruna sefil sýradanlýðýmýzla emsal mi olmalýyýz yaný baþýmýzdakilere.

Boyutlarýn kýrýlganlýðý kadar naif bir tümleç cümlenin hidayetini sýnayan ve cümle arasý tüm vasýfsýzlýðýmýzla tahakkümü altýndayken düzen bildiðimiz düzensizliðin.

Gökyüzü sýradan, yaðmur hepten ýslak ve rutubetli varlýðýma aldýrmadan paye veriyor güneþe.

Ýnsanlar sýradan o yeknesak koþturmalarý ile sýradan bir sýkýþýklýkta sýrnaþýk bir imgenin seyrinde nota misali dizilmiþler ama ahenksiz bir týnýyla ama detone bir vurdumduymazlýkla ahkam kesmekteler.

Yetileri her ne kadar son raddeye kadar donanýmlý olsa da sýðýntý bir tebessümü marifet bilmiþçesine yok sayýyorlar mizaçlarýndaki onca tutarsýzlýðý.

Biraz ondan biraz bundan dercesine içine kattýklarý çeþniyle tadýný tutturamamanýn kaygýsý ile saðaltmaktalar üzünçlerini bir oradan bir buraya seðirtip bir marifetmiþçesine tefe tutuyorlar kendileri gibi olmayan kim varsa yollarýnýn kesiþtiði. Paye vermekteler laf dalaþýna. Sitemleri yüzlerinden okunmakta kimi kýyasýya durgun kimi hepten çatýk kaþlý yaðmalýyorlar duygularý nazire edercesine katý kimliklerine ki koca bir ayraç söz konusu o yadýrganasý kimliðimde saklý. Çaldýðým hangi oktavdan kim bilir hatta kim bilir kaçýncý falso tutulduðum o hüzün yumaðýnda çözeceðime daha da dolandýðým.

Lehçesini bilmediðim bir pervasýzlýk ayan beyan sýrtýmý sývazlamakta alaycý ve sýra dýþý. Ýnanmak belki de en büyük hatam. Ýnanýp sýðýnmak dev bir aðaç addettiðim o varlýðýna yoldaþ bildiðim her kim ise.

Kekeme tüm kelimeler can çekiþen binlerce imge teferruattan ibaret sayfalarca sayfadan mütevellit o tutanak altýnda imzam yanýnda parmak izim ve sinmiþ üzerime yalnýzlýðýn kokusu dilimde kekremsi bir tat duyumsadýðým sadece hüzün yadýrgandýðýmý bilsem de ama yadsýyamayacaðým kadar da hicap ettiðim.

Biçilen ne ise biliyorum ki asla biçilmiþ kaftan deðil.

Bedenime uymayan bir cüppe kapatan varlýðýmý ve taþýyamayacaðým kadar aðýr bir yük kurtulmamýn mümkün olmadýðý. Lakin biliyorum ki benzemek, içine düþeceðim bir tuzak kadar tehlikeli ve öldüresiye acý verici.

Yoldan çýkmýþ bir kehanet belki de laneti aþk’ýn üst urubu meziyetsizliðinin meziyet bilip de sokarken insanlarýn gözüne.

Külfetli yalnýzlýklar paye biçilmiþ iken yadsýnamayacak bir tedirginlikle kural dýþý tüm edimler bir bir girmiþ sýraya ardýna bakmadan koþmakta her bir sýradanlýk.

Kural tanýmaz dünyalardan ibaret deðil olsa hayat. Ne de olsa bir raconu var hayatta kalmanýn.

Mevsimler deðiþtikçe ve rakamlar devindikçe geride kalan sadece buruk bir tat.

Yaþ dönümü, belirsiz bir dönence, eklenen rakamlar ardý ardýna ve söz öbekleri nelerin nelerin istiflendiði.

Günlerden bir gün saatler sessizliði ve yoksunluðu gösterirken üstelik biteviye.

Koþullandýðým ne varsa iç içeyim.

Neyin kurgusu benimki ya da neyin derdi?

Zincir çok gergin zihnim kadar yorgun ve ruhum kadar bedbin.

Silecekleri çalýþtýrmam da bir anlam ifade etmiyor zira yakalandýðýmý uzun süreli bir saðanak.

Belirteçler yýðýlý geride bir yerlerde. Sesler mýzýkçýlýk yapýyor kâh artýp kâh azalýrken. Kýzýyorum önce kendime sonra… Sonrasý yok zira kýzdýðým insanlar ulaþamayacaðým kadar uzak.

Yorgun sayfalarýn ýslak kýrýlganlýðýnda çekerken burnumu usul usul hele ki o hercai menekþe geçen yazdan beri hayatta kalma güdüsüyle aç iken sevgime ve aç iken kem gözlerin merhametine.

Tereddüt ettiðim hiçbir cümle kurmuyorum artýk ne de iþgal etmekteyim bir baþkasýnýn hayatýný. Soðuk bir iklim geldi ardýndan kuraklýðýn. Günbegün nasýl bir deðiþim arz ediyorsa akýl erdiremediðim düþkün cümlelerde düþ gezginleri kadar seyyah bir varlýk misali daldan dala konup da hala kuramazken çerden çöpten yuva bildiðim sýðýnaðý.

Masallarýn sýradan sonlarý nasýl da farklý o varsýl kimliklerimiz ile göðüs gererken sýra dýþýlýðýna ketum yansýmalarýna hayatýn bir o kadar boyutsuz hele ki pelesenk olmuþken afakî umutlar ruha her gün dönümünde perde arkasýna saklý güneþi buyur ediyoruz seyyah dimaðlarýmýzda aðýrlarken berduþ rüyalarý.

Belki de Þems’in buyurduðu gibi satýr aralarýnda soluduðum o yanýk kokusunu:

‘’Arzýn her yerinde insanlar bahtiyar olmaya can atýyor ve tamamlamak istiyor ama manevi bir rehberden mahrumlar.’’

Farkýndalýk kazanmak bile sonuca götüren bir yol iken her daim fýsýldýyorum görünmezliðin kollarýna sýðýnýrken ve itiraf ediyorum günahlarýmý bilse de zira konuþlandýðým vicdan denen döþek en mahrem ve en güzel birlikteliðim hayat ile bað kurduðum izafi bir köprü de olsa çoðunun nezdinden. Ben bilip inandýktan sonra hele ki korunduðum müddetçe ne önemi var asýlsýz bir düþ olduðumun her ne kadar gerçekleþeceðine kani olsam de tüm gizemin rahmetin ve hidayetin sunduðu o huþu içerinde çoktan bertaraf etmiþken beþeri kaygýlarýmý.