Online Üye
Online Ziyaretçi
Herkes sığar bu cihana
bir ben gönlüne yar sığamadım.
Gelir gönül yaramı sararsın dedim,
boşa bekledim sana varamadım.
Cevher ile dolu gönlün kapısın
açıp içeri buyur etmedin yalnız kaldım
Hakkı bilir candan seversin dedim
yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım
Hem inci hem sedefle kaplı gönlü
tarumar ettin yıktın değerin bilmedin
Belki gönlümdeki aşk ile gülersin dedim
sen söz dinlemedin
Bak gönlüne içindeki inci ile sedefi sil
gülecek kapıyı kapattın zamanın biteceğini hissetmedin
Hakkı bilir candan seversin dedim
yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım
Can ile cihan benim terk eyledim
bulunduğun mekânı feryat eder gibi
Baktım yolda etrafıma
herkes eder feryat aynı benim gibi
Yakan gönülleriniz olmuş leş kokar yar
sanki dökülmüş yollara yer gönülleri leş kargaları gibi
Hakkı bilir candan seversin dedim
yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım
Lisan ile sığamadım aşk ile sığamadın gönlüne
kelimeler sözlerim kaldı ben gibi kifayetsiz
Gözlerinizi dünya hırsı kaplamış
bakar gözleriniz atar kalbiniz basiretsiz
Kul Mehmet’im suret ile gönlü gördün
fazla söze gerek yok o zaten gönlünde ehemmiyetsiz
Hakkı bilir candan seversin dedim
yanıldım bilemedim terk ettim diyarı yol bulamadım
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)