Yaðmur yaðýyordu þehrin üzerine, saðanak saðanak. Ýki arkadaþ, iki can dost, iki küçük afacan, iki kafadar, üstlerinin baþlarýnýn ýslanmamasý için evlerin balkon altlarýnda, dükkanlarýn iþyerlerinin tentelerinin altýnda verdikleri onca uðraþýdan sonra ne yapsalar da  sýrýlsýklam olduklarýný görünce önce kahkahalar attýlar birbirlerine, ardýndan da koyverdiler küçük bedenlerini, yaðmur deryasýna saldýlar kendilerini. Kollarýný iki yana açarak þarkýlar söylemeye baþladýlar koþar adýmlarýný yürüyüþe çevirerek..

Evden pazara yollamýþlardý, alacaklarýný almýþlar, ancak geri gelirken hava birden deðiþince yaðmura yakalanmýþlardý. Þemsiyeleri de yoktu.. Hiç hesapta yoktu çünkü bu yaðmur.. Üstlerindeki tiþörtler yaðmurdan resmen renk deðiþtirmiþ, üstlerine yapýþmýþtý. Etraftakilerin þaþkýn bakýþlarý arasýnda kendi kendilerince mutlu mesut güle oynaya yürümeye devam ettiler. Çocukluðun en güzel yanlarýndan biri de bu deðil miydi zaten. Ýnsanlar þaþkýn da baksalar, yargýlamýyorlar, çocuktur diyerek geçiyorlardý.. Ve çocuk olduðunun farkýnda olmak, çocukluðunun keyfini çýkarmak.. O iki küçük afacan çocukluklarýnýn en güzel zamanlarýný hep birlikte geçirmiþler, çocukluklarýn doyasýya yaþandýðý yýllarda yaþamýþlardý.

"S.çtýk oðlum, eve gidince anam ben dövecek," dedi, lakabý "Uzun" olan, "Sarý" arkadaþýna gülerekten, "Böyle gülüyoruz ediyoruz ama bu halde eve gidince ayvayý yedim ben". "Hadi lan," dedi, beriki üstünü baþýný gösterirken.. "Senin canýn can da benimki patlýcan mý anasýný satayým.. Ben de yiyeceðim sopayý düþünüyorum. Dua edek de babam evde olmasýn, yoksa iki katý sopa demek bu.." Hani baþýna geleceði bile bile yine de büyüklerin istemediði, tasvip etmediði þeyleri yapmak da o an aklýna estiðini illa ki yapmak da tamamen çocukluktan.. Gerekirse o anne terliðini yerim, ama yapacaðýmý da yaparým..

Ýsmet dedenin bahçe duvarýnýn hemen dibindeki kocaman incir aðacý çete merkezleriydi.. Ýsmet dedenin anne ve babasý Ermeni tehciri sýrasýnda "burasý bizim de memleketimiz, biz gelmiyoruz, burayý býrakmýyoruz" dedikleri için, kendi vatandaþlarý tarafýndan gözlerinin önünde öldürülmüþler, Memet dede küçükmüþ o zamanlar, yataðýn altýna saklanarak kurtulmuþ, sonra bir Türk ailesi onu yanýna almýþ ve inançlý bir müslüman olarak yetiþtirmiþ; beþ vakit namazýný kýlar, elinden tesbih dilinden Allah eksik olmazdý, sevimli, kýsa boylu bir ak sakallý dedeydi, çocuklarý çok severdi, bahçesine girilmesine de hiç karýþmazdý. Kendi çocuklarý okumuþ evlenmiþ, yuvadan birer birer uçmuþlar ve karý koca bir baþlarýna kalmýþlardý.

Ýþte o Ýsmet dedenin kimbilir kaç yýllýk koca incir aðacýnýn gövdeleri arasýndaki o kalýn dallarý kendilerine oturacak yer haline getirmiþlerdi. Mevsimiyse oradan oraya týrmanýrlar, dallardaki olgunlaþmýiþ incirleri yerler, olgunlaþmamýþlarý da arada dayanamaz koparýrlar ortadan ikiye bölüp birbirlerine sürterek akýllarýnca oldururlar, onlarý da yerler, olmamýþ incirleri yedikten sonra dudaklarý þiþerse birbirleri ile dalga geçerlerdi. Eðer mevsimi deðilse sadece sýrtlarýný aðacýn koca gövdesine yaslayýp ayrý ayrý dallarda oturur bacaklarýný uzatýrlar, günden gelecekten geçmiþten konuþur, planlar yaparlardý..

Yine öyle bir gündü.. Oyun oynayamayacak kadar sýcak bir hava vardý dýþarýda ve böyle havalarda hep yaptýklarý gibi incir aðacýnýn gövdesine sýðýnmýþlardý.. "Polis olacam oðlum ben," dedi Sarý olan, "Gerçek silahým olacak benim de, babamýnkinden, babamýn tabancasý var biliyon mu, ama yasakmýþ, sakýn kimseye deme ha, topluyorlar diye bahçeye gömüyor, yeri var, arada alýyor temizliyor ama.. Yoksa polisler babamý içeri atarlarmýþ.." "Biliyoz oðlum. Hem bizim de varmýþ lan," dedi Uzun olaný küçük kahverengi gözlerini alabildiðince büyütmeye çalýþarak, "Ama babam gitmiþ vermiþ, kendisi götürmüþ teslim etmiþ polislere, eskiden belinde gezdirirmiþ, hep kavgalar oluyormuþ çünkü buralarda, insanlar birbirini vuruyormuþ partiler yüzünden.."

"Ýnsan vurulunca caný çok yanar mý lan?" "Yanmaz mý oðlum, adamýn içini parçalýyor mermiler.." "Sanki daha önce vurulmuþ gibi konuþma sende be" "TeAllaaam, vurulmak mý lazým illaki de, filimlerde görmüyon mu oðlum sen vurulanlarý, ölenleri.." "Görüyom da bizimkiler hemen televizyonu kapatýyorlar öyle kötü þeyler çýkýnca." "Bizimkiler de öpüþme sahnelerinde kapatýyorlar lan". Kýkýrdamaya baþladýlar sonra.. "Gizli gizli seyrediyorum ama ben evde kimse yokken." "Ben de" dedi beriki.. Güleceðim derken kendilerini zor tuttular düþmemek için..

Uzun’u babasý akþam üstü bakkala traþ býçaðý almaya yolladý, þimdiki gibi saplý traþ býçaklarý, janti traþ makineleri falan yoktu. Bakkal küçük bir jilet paketinin içerisinden kaç tane jilet istersen incecik bir kaðýda sarýlý jiletleri verirdi. Sonra babalar o jileti alýrlar, demirden yapýlma traþ makinelerinin ucundaki parçanýn arasýna jileti takýp vidalý parçayý sýkýþtýrýp traþ olurlardý. Hep merak ederdi jilet elindeyken, insanlar kendilerini bir þarkýcý için ya da kendilerini çok kötü hissettiklerinde öyle nasýl jiletliyorlar, ben az elim kesilse acýdan duramýyorum, bunlar nasýl dayanýyor bunca acýya diye..

Bakkala gitmiþ, parayý vermiþ, jleti almýþtý. Geri geliyordu. Köþedeki evin önünde bir traktör durduðunu gördü, arkasýnda römorkuyla.. Eþya yükleniyordu, hava kararýyordu, akþam ezaný vakitleri, önce kiracý mý geliyor diye düþündü yürürken, sonra eþyalarýn inmediðini, yüklendiðini farketti. "Sarý, lan Sarý, dýþarý çýk az," diye baðýrdý, Sarý'nýn evinin önünden geçerken, zemin kattaki dairenin camýna týklayarak.. "Noldu lan," dedi evin penceresini açýp Sarý.. "Az gel biþey göstercem sana," dedi Uzun. Sarý önce kafasýný uzattý, ne olduðunu anlayabilmek adýna, göremeyince dýþarý çýktý.  Sarý geldi, o da gördü ayný þeyi.. Bir süre hiç bir þey demeden birbirlerine baktýlar..

Uzun, elindeki babasýnýn beklediði jileti eve götürmeyi çoktan unutmuþtu, jileti avucunun içine aldý, avucunu kapattý, traktörün yanýna doðru gittiler. Sonra O’nu gördü.. Yüzündeki, gözlerindeki ifadeyi anlayamadý. Mutlu muydu, üzüntülü müydü, neþeli miydi, hüzünlü müydü, anlayamadý.. "Nereye" diyebildi sonra.. "Gidiyoruz ki biz," dedi küçük kýz, çelimsiz vücudunun üzerindeki beline kadar uzanan altýn sarýsý saçlarýný arkaya doðru atarak.. "Gidiyoruz biz, Uzun.. Taþýnýyoruz. Babam baþka yerden ev kiralamýþ.."

Sonraki hiç bir aný hatýrlamýyordu. Eve geldiðinde eli kan çanaðýydý.. O hatýrlamadýðý anlarda avucunun içindeki jileti sýkmýþ, jilet avucunun içini çeþitli yerlerden kesmiþ ve kanatmýþtý.. Üzerindeki kaðýt dahil kýpkýrmýzýydý jilet.. Avucunu açtý, jileti çýkardý, lavaboya tutup yýkadý ve bir þey olmamýþ gibi verdi babasýna.. Eli hala kanýyordu.. Kesiklerin sýzladýðýný ama acýmadýðýný hissetti.. Yok yok acýmýyordu.. Oysa o deðil miydi en küçük bir yeri kanadýðýnda ortalýðý ayaða kaldýrýrcasýna aðlayýp sýzlayan.. Tek bir yaþ dökülmedi gözlerinden.. Kendisini o jiletçilere benzetti bir an.. Anladý ki acýsý þu anda görünen yerde deðildi.. Anladý ki esas yara alan yeri þu anda baþkaydý, esas kanayan yeri baþkaydý, görünmüyordu belki ama için için kanýyordu yüreði ve çok ama çok acýyordu.. Gözleriyle deðil yüreðiyle aðlýyordu.. Anladý.. O küçük yaþýnda..

Ertesi günün sabahý yataðýndan kalktýðýnda saat çoktan onbiri geçmiþti. Okulun olmadýðý günler geç kalkardý, kimse dokunmaz, zorlamazdý kalk diye.. Eline baktý, sarýlý eli sýzlýyordu.. Elini yüzünü yýkayýp, annesinin küçük bir tepside hazýrladýðý kahvaltýyý televizyonun karþýsýnda alelacele yedikten sonra önce Sarý'yý aldý evden, sonra çete merkezlerine, incir aðacýna yollandýlar. Gri bir hava vardý, sýcak ama kasvetli, sýkýntý veren bir hava.. Yaðmura gebe.. Karadeniz'in yaz kýþ farketmeyen o meþhur yaðmurlarýný bilmeyen var mý..

Aðacýn yanýna, aðaçlarýnýn yanýna gittiklerinde diðer aðaçlarýn hepsinin evet hepsinin de yerinde durduðunu, ama kendi aðaçlarýnýn belleri hizasýndan kesildiðini, koca bir kütük gibi sadece alt kýsmýnýn býrakýldýðýný gördüler, kesenler aðacýn gövdesini alýp götürmüþlerdi, ne zaman neyle nasýl kesmiþlerdi, yerler yapraklarla doluydu, aðacýn yapraklarý.. Ýsmet dede kesmiþ olamazdý. Öyleyse kimdi ellerinden yuvalarýný alan hain?

Sessiz bir anlaþmayla ikisi de sýrt sýrta vererek aðacýn kütüðüne oturup dirseklerini dizlerine dayayýp elleri ile yüzlerini kapatarak sessizce aðlamaya baþladýlar. Þimdi aðaçlarý için birlikte yas tutuyorlardý.. Gözyaþlarý Uzun'un avucundan aþaðý süzülürken, daha dün akþam kesilmiþ sargýlý avuç içlerinin sýzladýðýný ama hala acýmadýðýný farketti.. Çok yüksekten aþaðý atýlmýþçasýna bir duygu kapladý içini.. Bir boþluk.. Kocaman bir boþluk..

Yaðmur baþlamýþtý. Ellerini yüzünden çekerek yaðmurun kaynaðýna doðru kaldýrdý baþýný Uzun.. Çok þiddetli yaðýyordu.. Sarý'ya doðru döndü.. "Biz ayrýlmayalým lan, söz mü, kimse bizi ayýramasýn, ama hiç kimse.." "Söz lan," dedi Sarý da, birbirlerine doðru dönüp elleri ile tokalaþarak verdikleri sözü teyit ettiler, sonra birbirlerine sýmsýký sarýlýp aðlamaya devam ettiler.. Ýncir zamanýydý.. Yaðmur yaðmaya ve ýslatmaya devam ediyordu..    

 www.muratyuksel.com.tr

twitter.com/mavikaradeniz