Ayrılırken iki yürek;
Önce sözler kurşun olur vurur.
Kırılır, yaralanır, darmadağın olur,
Bin bir parçalaya bölünür yürekler.
Ardından her yanımızı öfke kaplar
 

Zaman geçtikçe değişir hissettiklerimiz,
Kırgınlıklarımızın, öfkemizin yerini,
Volkan olup yüreğimizi kavuran,
Ömrümüzden ömür eksilten özlem alır.
Bir tek yüreğimize açılan yara aynı kalır.
 

Aslında zaman geçtikçe oda değişir.
Sevdasına deli divane olduğumuz,
O yüreğe duyduğumuz hasretimiz,
Günden güne büyütür açılan yaramızı.
Hiçbir deva bulamayız çaresizce kanarız.

Umutla, sabırla ve dualarımızla,
Dönsün gelsin, gelsin ve yar deva olsun,
El sürdükçe kanayan yaramıza der ve
Gelmeyeceğini bile bile yollarına bakar,
Küçücük bir umutla dönüşünü bekleriz.

O Yar/ın gelmesini her şeyden çok isteriz.
Onun bu sevdayı unutmuş olabileceğini,
Asla aklımıza getirip kabul etmeyiz.
Ama O YAR bu harabe aşkı çoktan unutup,
Belki de yeni sevdalara gönül açmıştır.
Bunu düşündükçe kederimizde yitip gideriz...

 

Ayşe KARADENİZ

 

//Can ağabeyim Mustafa KARAAHMETOĞLU’na gönül dolusu teşekkürler…/


( Ayrılığın Ardından başlıklı yazı ayse16 tarafından 31.05.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.