Zalim Felek

Garip kaldým iþte soraným yoktur

Kavruldu yüreðim kor zalim felek

Periþan halime gülenler çoktur

Þu gamsýz yüzleri gör zalim felek

Yýllardýr hayatta çile çekerim

Yoksuluk kaderim boyun bükerim

Hep gözlerim aðlar yaþlar dökerim

Çekilmiyor hayat zor zalim felek

Feryadý figaným duysun söðütler

Bir kuþun ardýndan yaktým aðýtlar

Derdimi yazmaya yetmez kaðýtlar

Gelde þu yaramý sar zalim felek

Haný nerde kaldý gardaþ bacýlar

Bir Rahmet okumaz bülbül hocalar

Dilemem kimseye böyle acýlar

Yoksulu gören çok hor zalim felek

Doðarken karaymýþ soyka kaderim

Bir aðam paþam yok kime giderim

Bülbül gibi feryat figan ederim

Ýyleþmez dertlerim var zalim felek

Gün geçtikçe beter azýyor yaram

Uykumu hasreti ediyor haram

Bir resmi bile yok kimlere soram

Yerinden bir haber ver zalim felek

Ne zaman elime alsam bir kalem

Sanki üzerime çöker bu alem

Açýlýr yaralar sürülmez merhem

Ýnanmazsan gelde sor zalim felek

Sol yanýma poyraz esiyor yaman

Kýrar dallarý mý dedirtmez aman

Ciðerim yanarda çýkartmaz duman

Bakan gözler görmez kör zalim felek

Dýþarda fýrtýna karlar savurur

Ömerin acýsý yürek kavurur

Dost bildiklerimiz yüzün çevirir

Bulamam dar günde yar zalim felek

Gözlerime kanlý yaþlar doldurdun

Sýrma saçlarýmý baþtan yoldurdun

Þahin e yürekte dertler buldurdun

Dünyayý eyledin dar zalim felek

Almanya

Ali Þahin (Elbistanlý)

Ömerin acýsý zannedersem bir benim içimi yaktý halen hayal edip gözümün önüne getirsem gözüm ýslanýr

ömerin ölümünden bir ay geçtikten sonra annem yine konuþmayý kesti yine hamileymiþ doðumuna son üç ayý kalana kadar hastalýðý devam ederdi babam üç ay düzeliyor diye on üç tane çocuk yaptýrmýþ anneme hepsi oðlan hiç kýz yok ama sadece dördü hayatta kalabilmiþ diðerleri ayný ömer kardeþim gibi ölmüþler.

yaþayan kardeþlerimi ilerleyen satýrlarýmda anlatacaðým hepsinin nasýl doðduðunu anlatmaya gerek görmedim ben okuluma devam ediyordum ihtiyaçlarýmý yine þükran öðretmen temin ediyordu ve böylece üçüncü sýnýfý bitirdim þükran öðretmenimin sayesinde

ama þükran öðretmen karnelerimizi verirken bize veda konuþmasý yapýyordu çocuklar ben öðretmenliði býrakýyorum dördüncü sýnýfta ben olmayacaðým sizden ayrýlacaðým için üzgünüm hepinize baþarýlar dilerim dedi benim gözlerimden yaþlar akmaya baþladý yanýma geldi Ali sen çok baþarýlý bir talebesin þartlar ne olursa olsun okumalýsýn oku elbet benim gibi sana yardýmcý olan birileri çýkar üzülme benim meçbur okulu býrakmamlazým çünkü bir doktorla evledim kendisi uzakta biryerde doktorluk yapýyor gitmemlazým dedi vedalaþtýk gitti

Öðretmenimin gidiþine çok üzülmüþtüm sanki annemi kaybetmiþ gibi bir daha okula gidemeyeceðimi düþünüyordum kahroluyordum nitekim aynen öyle oldu dördüncü sýnýf için lazým olan kitaplarýmý

babam alamadý zaten umrunda deðildi bana yine sýðýr güttürmek istiyordu ama ben sýðýr gütmek istemiyordum babam hayýr güdeceksin kitaplarýný alamadýk alsaydýk neyse okula giderdin dedi

bir gün bir akraba sayýlýr birinin evinde çocuklarýyla oyun oynuyorduk odanýn içinde yataklarý koyduklarý yere yüklük derlerdi yüklükteki yataðýn arasýnda bir deste para gördüm evde çocuklardan baþka kimse yoktu çocuklara saklambaç oynayalým dedim baþka odaya gitmelerini saðladým çocuklar odadan çýkar çýkmaz hemen para destesini aldým sekiz tane yüzlük para vardý içinden sadece bir tanesini aldým geri kalanýný yerine koydum çocuklara ben oynamýyorum diyerek oyunu býraktým bizim evin arka duvarýnýn dibinde taþ yýðýný vardý parayý taþlarýn arasýna koydum eve girdim ama kendimden utanýyordum hýrsýzlýk yapmýþtým

ertesi gün sabah erken kalkýp parayý taþlarýn arasýndan alýp köyün minibüsüne binerek Elbistana gittim hemen orda birilerine kitapcý nerde diye sordum adam tarif etti kitapcýyý buldum daha kitaplar kaç para sormadan parayý kitapcýya uzattým dördöncü sýnýf kitaplarýný ve birer tane kalem defter istediðimi söyledim kitapcý önlükte istermisin dedi sana yarý parasý sayarým dedi ben paranýn yetmeyeceðini düþünüyodum param yeterse ver dedim kitapcý yeterde artar bile dedi bana lazým olan eþyalarý kitapcý bir poþete koydu elime kýrk lira paramýn üzeriyle birlikte verdi bütün eþyalarým atmýþ lira tutmuþtu kitapcýdan çýktým çarþýda sinamanýn önünden geçiyordum cüneyit arkýnýnýn malkoç oðlu filminin afiþini gördüm çok merak ettim daha televizyon dahi görmemiþtim sabah saat on civarýydý filim saat birde baþlayacakmýþ üç saat boyunca sinamanýn önündeki afiþlere baktým ve sinamaya girip malkoç oðlu filmini izledikten sonra tekrar köye döndüm

eve gelince babam sordu bu eþyalarý nerden aldýn diye Elbistana gittim þükran öðretmenimi buldum bana bunlarý o aldý dedim babam inandý Allah razý olsun þükran öðretmenden ozaman okula gidebilirsin dedi buna çok sevinmiþtim ama benim parasýný çaldýðým akrabalar duymuþ okul eþyalarý aldýðýmý hemen baskýnana geldiler sen bizim parayý çaldýn onunla bu kitaplarý aldýn deðilmi diye kýyameti kopardýlar akraba olacak kadýn bütün kitaplarý ve eþyalarý topladýðý gibi aldý gitti benim dünyam yýkýlmýþtý hýrsýz olmuþtum dýþarý çýktýðým zaman çocuklar arkamdan hýrsýz hýrsýz diye baðýrýyorlardý okula gidemedim bir kaç ay içerisinde köyde ne kaybolduysa benim aldýðýmý söylüyorlardý tam anlamýyla ünlü bir hýrsýz damgasý yemiþtim aylak aylak dolaþýyordum eve her gün bir þikayet geliyordu babam neden yapýyorsun diye beni fena þekilde dövüyordu artýk küçücük bir suçum olsa eve gitmiyordum küyün ekin harmanlarý toplanmýþtý harmanlarýn içine girip saplarý üzerime çekip yatardým on beþ gün kadar harmanda yattým artýk harmanlar kaldýrýlýyordu son birtane harman kalmýþtý akþam yine içine girip yattým sabah uyandýðýmda harman sahibinin sesini duydum harmaný kaldýrmak için patos

getirmiþ patos dediðim þey sapý samana çeviren bir makina harman sahibi saplarý patosun içine atmaya baþladý elindeki demir dirgeni harmana sallýyordu az kalsýn karnýma batýyordu harmanýn içinden bir fýrladým harman sahibi ulan diye korkuyla arkasýna doðru ilkildi ben ordan kaçarak uzaklaþýrken arkamsýra oðlum beni korkutun ne iþin var senin harmanda dedi ancak bunu duydum koþarak uzaklaþtým

artýk harmanlar bitmiþti beni saklayacak sýðýnacak bir yer kalmamýþtý akþam oldumu uzaktan evimizin küçük peceresinin ýþýðýna bakardým ýþýk sönünce babam yattý deyip yavaþca evin duvarýnýn dibine gelir büzülür uyumaya çalýþýrdým soðuktan uyuyamaz tir tir titrerdim hep dua ederdim babam dýþarý çýksa bana kýzmadan sevip içeri alsa diye

ama babamýn hiç aklýna bile gelmezdim bu çocuk ne yer ne içer nerde yatar düþünmezdi gündüzleri bað bahçelerden onun bunun meyvesini sepzesini çalardým budurum beni çok utandýrýrdý ama çaresiz yaþamak zorundaydým havalar iyice soðumuþtu artýk dýþarda yatmak imkansýdý dondurucu bir soðuk vardý köyün camisine gittim avlu kapýsýndan içeri girdim hoca caminin kapýsýný kitlemiþ açýk olan bir tek tuvaleti vardý tuvalete girdim karanlýktý ýþýk falan yoktu tam ortasýndan su kanalý geçerdi pislikleri götürsün diye duvarla kanalýn arasýnda otuz santimlik bir ara vadý ayak uzatmak mükün deðildi duvarýn dibine çökerek soðuktan titreyerek gecenin geçmesini beklerdim

dört gün orda sabahladým beþinci gün sabah namazýna gelen köyün bakkalý osman amca þüpelenmiþ yahu bu kapý kaç gündür kapalý içinde birimi kaldý diye kapýya vurmaya baþladý ben ses çýkarmayýnca kapýyý kýrmak istedi o arada ben kapýyý açýp bir suç iþlemiþ gibi fýrlayýp kaçtým osman amca arkam sýra baðýrdý yavrum insan burda yatarmý Allahalla diye söylendi sadece bunu duydum okadar hýzlý kaçtým tuvalette yattýðýmýn biri tarafýndan görülmesi bana çok utanç veriyordu sabah olduðunda osman amca herkese anlatmýþ o günün akþamýna yine evimizin duvarýnýn dibine geldim soðuktan çok üþüyordum aðlamaya baþladým babam dýþarý çýktý kaçmadým artýk dayaðý göze almýþtým razýydým yeterki beni içeri alsýn ama düþündüðüm gibi olmadý

babam bana sarýldý aðlayarak beni içeri aldý bir saate yakýn aðladý oðlum ben sana babalýk yapamadým diye birsürü dil dökerek kahroldu annem yine her zamanki gibi konuþuyor ben hiç umrunda bile deðilim ömer kardeþimden sora olan kardeþim bekir yanýnda minderin üstünde açýkta yatýyordu hemen ömer aklýma geldi bekirde ömerin öldüðü yaþa gelmiþti babama dedim annemi hiç doktora götürdünmü diye dedi yok oðlum iki üç sefer hocaya okuttum muska yazdýrdým hiç faydasý olmadý ama elazýðda akýl hastanesi varmýþ oraya da götürecek param yok eðer elime para geçerse götüreceðim dedi

ardýndan aah oðlum uruk yaþasaydý benim durumum hiç böyle olmazdý her þeyim olurdu bu anayýn yüzünden hiç bir iþ yapamýyorum dedi ben uruk diye birini ilk defa duymuþtum babama sordum uruk kim diye babam ölen eski hanýmým bu anan benim ikinci hanýmým deyince ben þok oldum çünkü on bir yaþýma gelmiþim annemin babamýn ikinci eþi olduðunu öðreniyorum hiç ne bir köylülerden ne bir akrabamýzdan duymadým babamýn baþýndan geçenleri unutmuþ ollabilirlermi annem okadar çok aralýksýz konuþmasýna raðmen annemden de duymadým o gün akþam babam beni içeri alýp okadar çok aðladýktan sonra dilinin baðý çözüldü dedi oðlum hep anan konuþacak deðilya biraz da ben konuþayým her þeyi öðren dedi ve anlatmaya baþladý uruk benim eski hanýmýmýn asýl ismi rukiye köyde ona uruk derlerdi urukla ben aþaðý yukarý ayný yaþtaydýk bir birbirimizi severek evlendik çok mutluyduk durumumuz çok iyi deðildi ama geçimimizi saðlýyorduk uruk un tutumluluðu sayesinde. çok temiz ve titiz birisiydi

o çocuklarýný hiç kirli pis gezdirmezdi iyi bakardý uruk rahmetli olunca ben bakamadým yavrularýmý evlatlýk verdim ikisi kýz biri oðlan baba nereye verdin diye sordum kýzlarý elbistanda durumu iyi olan iyi bir aileye oðlan mustafa burda köyde ebesinin yanýnda ama benim yanýma gelmez bana baba demez ebesi beni çok kötü bir baba olarak gösteriyor ananýz ölür ölmez sizi atýp evlendi diye. dedi

ve böylece iki ablam bir abim olduðunu öðreniyorum hemde abimin kaldýðý ev bizim eve elli metre mesafede aramýzda bir ev var her gün görürdüm abimi ama ben o evin oðlu sanardým çünkü kavga ettiðim çocuklardan beni hiç korumazdý ki benimle iyi veya kötü bir sefer konuþmadý ki nerden bileyim abim olduðunu ben hep ona imrenirdim ne güzel orta okula gidiyor ben gidemiyorum diye benden dört yaþ büyüktü arkadaþ guruplarý ayrýydý belkide oyüzden tanýyamadým abimi oysa bizim babamýz ayný olduðu için öz kardeþiz neden bir Allahýn kulu bana mustafa senin kardeþin diye söylemedi merak ediyorum

ve o akþam uykum geldi bekir kardeþimin yanýna üstüm açýk yattým

sabah olduðunda ben uyanmadan babam parasýný çaldýðým akrabamýza gitmiþ oðlumdan aldýðýnýz kitaplarý verin ben sizin yüz liranýzý param olduðu zaman öderim demiþ kitaplarý vermemiþler babam evlerinden çýktýktan sonra karý koca tartýþýyorlar kadýn vermeyelim diyor adam verelim bu çocuk gerçekten hýrsýz olsaydý paramýzýn hepsini çalardý içinden sadece yüzlira aldýðýna göre belliki okumak istiyor onun için çalmýþ haným sevap olur verelim þu kitaplarý okusun çocuk diyor.

Aradan üç gün geçti kitaplarý getirip bana verdiler ben artýk bu köyde okula gitmek istemiyordum gidersem bana hýrsýz gözüyle bakacaklarýndan korkuyordum çünkü köyde adým çýkmýþtý hýrsýz diye nasýl gidebilirim o kitaplarla ben okula o gün çok duygulandým anem yine hiç durmadan konuþur bekir kardeþime bakmýyor bekirde ömer gibi zayýflamýþtý beni budurum çok üzdü babamýn beni dövmeleri dýþarlarda yatýrmalarý bir an gözümün önüne geldi babam evde yoktu annem ve bekir kardeþimi öptüm kitaplarý aldým dýþarý çýkarken annem duvara ali gidiyor ali gidiyor diye iki sefer söylendiðini duydum ama ben hiç geri dönüp arkama bakmadan dýþarý çýktým sabah saatleriydi köyümüz þardaðýnýn güney eteklerine kurulmuþ hemen yanýnda küçük bir dað daha var o daðýn tepesine çýktým köyüme yaþlý ýslak gözlerle uzunca bir baktým görünmeyen bir tek ev dahi yok þöyle bir sitemde bulundum bir gariban yoksul çocuða sahip çýkamadýnýz çaresizlikten çaldýðý yüzlira için hýrsýz yaptýnýz hiçmi içinizde okula gideni seven okumanýn kurtuluþ olduðunu bilen yoksula kanat geren hiçmi kimse yok diye baðýrdým

elimdeki kitaplarý tek tek yýrtarak havaya savurdum elveda köyüm ben gidiyorum dedim.kafamda kurduðum bir pilaným falan yoktu daha onbir oniki yaþlarýndaydým

on kilometrelik daðlýk ýssýz alaný yürüyerek geçip Elbistana gitmeyi kafaya koydum ve yola koyuldum ayaðýmda lastik bir ayakkabým vardý ama arkasý topuðundan yýrtýktý ayaklarýma dikenler batýyodu arada bir durup dikenleri temizliyordum çok ýssýz daðlarýn arasýnda durduðum zaman derin bir sessizlik kaplýyordu etrafýmý kayalarýn arasýnda küçük bir kerten kelenin yürümesi büyük bir gürültü gibi geliyordu kulaklarýma korkmaya baþlamýþtým bir türkü dolandý dilime daha önce radio bile dinlememiþtim müzükten hiç anlamazdým aþk ney sevda ney hiç bilmezdim sadece okulda sükran öðretmenim leyla ile mecnunun hikayesini anlatmýþtý onun için türkünün sözlerinin içinde mecnun geçiyor bu türküyü korkumu yenmek için okadar çok söyledimki o yüzden yýllar geçti sözlerini ve tarzýný unutmadým Rok müzüðüne benzer nezaman efkarlansam hep söylerim

Çýplak ayaklarým

Daha büyümeden uçtum yuvadan

Boþa çýrpar benim. tüysüz kanatlarým

Gözlerimin karasýndan kipriðimin arasýndan

Yere döþtü benim. göz yaþlarým

Þu daðlarýn üzerinden dikenlerin arasýndan

Yola düþtü benim. çýplak ayaklarým

Daha geçmeden hayat köprüsünden

Suya düþtü benim. bütün umutlarým

Daha bilmeden kara sevdayý

Sana düþtü benim. þu cahil gönlüm

Þu mecnunun arkasýndan

Sevdiðimin sevdasýndan

Çöle düþtü benim. çýplak ayaklarým

Çok zorlu bir yayan yolculuðun ardýndan öðleden sonra yorgun ve bitkin bir halde Elbistana geldim bizim köyden gariban bir þakir abi vardý onun bir lokantada bulaþýkcý olarak çalýþtýðýný duymuþtum çalýþtýðý lokantayý buldum þakir abiyi sordum bulaþýk hanede olduðunu söylediler görmek istediðimi söyledim lokantanýn sahibi þakir seni bir çocuk soruyor diye seslendi þakir abi geldi dedim þakir abi ben köyden kaçtým birdaha köye gitmek istemiyorum bana yardýmcý olurmusun kalacak gidecek yatacak hiç bir yerim yok dedim þakir abi gel bulaþýk haneye girelim orda konuþuruz dedi bulaþýk haneye girdik benim karným çok açtý yýkanmak için gelen tabaklarýn içindeki kebab artýklarýna gözüm düþtü maydonoslu soðan doðramasý yanýnda adana kebabýnýn bir parçasý kalmýþ okadar güzel görünüyordu benim dikkatli bakýþýmdan þakir abi aç olduðumu anladý bana hemen yantarafta kebap piþiren arkadaþýna bir dürüm yapmasýný söyledi

benim karnýmý doyurdu sað olsun sakir abi dedi ali patrona söyleyelim burda benimle çalýþ bana yardým edersin benim evde beraber kalýrýz ev kirasýnýn yarýsýný ödersin dedi þakir abi evliydi ama çocuklarý köyde kalýyor kendisi haftada bir köye gidiyormuþ

Elbistanda ulu caminin yanýnda bir odasý tuvaleti olan bir ev tutmuþ orda kalýyormuþ tamam þakir abi konuþ patrola dedim þakir abi lokanta sahibine benim kimessiz bir çocuk olduðumu ve iþ aradýðýmý söyledi lokanta sahibi ozaman yarýn gelsin sana yardým etsin dedi ben çok sevindim ogün þakir abiye yardým ettim akþam oldu iþi býraktýk þakir abinin evine geldik toprak bodurum katý gibi tabaný ýslak camur gibi þakir abi tabanýna tahta üzerine bir kilim bir minder birde sap yastýk eski bir battaniyesi vardý baþka hiç bir þeyi yok þakir abi ali bugün idare edelim duvarda asýlý pardüsosunu bana verdi bunu üzerine al yat yarýn ilk yüðmüyenle bir battaniye alýrsýn dedi

olur þakir abi dedim o gün pardüsoyu üzerime aldým yattým sabah kalktýk elimizi yüzümüzü yýkayýp doðru lokantaya gittik iþe baþladým ve böylece þakir abiyle birlikte üç ay bulaþýk yýkadým bu üç ay içerisinde hep babamýn evlatlýk verdiði aplalarýmý düþündüm çok merak ediyordum acaba ne yapýyorlar gidip görmek istiyordum hayatýmda görmediðim aplalarýmý hayalimde canlandýrýp sanki benimle yaþamýþlar sonradan ayrýlmýþ gibi bir hisse kapýlýyordum.

çalýþtýðým lokantanýn sahibine artýk iþi býrakmak manisaya gitmek istediðimi söyledim tamam git ama nezaman gelirsen burda sana iþ var yolun açýk olsun dedi ve þakir abiylede vedalaþtým doðru otobüs terminaline gittim elimde ne bir çanta ne bir ne bir valiz hiç birþey yoktu sadece cebimde manisaya yetecek kadar param vardý

otobüs þirketinin yazýhanesine girdim manisaya nasýl giderim diye sordum dediler burdan manisaya direk otobüs yok önce adanaya gideceksin ordan manisaya direk otobüs olur dediler ve ben adanaya bir bilet aldým hareket zamaný gelince otobüse bindim koltuk numaram üç otobüsün tam ön kýsmý içerisi dolu koltuklarda boþ yer yoktu otobüs hareket etti

Elbistaný çýkarken soför yoldan birkaç kiþi daha yolcu aldý aldýðý yolcular ayakta kaldýlar otobüsün þoförü bana sen kalk abilerin otursun dedi bende kalktým yerimi ayakta kalan yoculara verdim bana bir teþekür dahi etmediler oysa ben biletimin parasýný adanaya kadar ödemiþtim bir rica veyahut teþekür etselerdi bir büyüðüme yerimi verdim diyecektim

neyse otobüsün ön kapýsýnýn merdiven basamaðýnda ayakta yolu izleyerek adanaya doðru otobüs yol alýyordu

maraþýn o yeþil ormanlýk daðlarý virajlý yollarý çok hoþuma gitmiþti daha ilk defa otobüse binmiþtim yolculuk ayakta da olsa hoþuma gitmiþti altý saat sonra osmaniyeye geldiðimizi þoför söyledi ve bir petrol istasyonunda durdu bana þu yandaki otobüse bineceksin bir saat sonra adanadasýn biz iskenderuna gidiyoruz dedi bende indim ve yandaki otobüse bindim otobüs devam etti mavin yanýma geldi onlira vermemi söyledi neden dedim biletimi gösterdim mavin dedi kardeþim bu bilet bizim deðil deyince þaþýrdým kaldým

oysa ben adanaya kadar bilet parasýný ödemiþtim elbistan otobüsü bana paramýn üzerini vermediler

peki bu durum büyük bir haksýzlýk hýrsýzlýk sahtekarlýk gasp deðilmi bu durum çok zoruma gitmiþti hýrsýzlar diye baðýrmak geldi içimden etrafýma baktým yabancý ilkdefa gördüðüm urfanýn yöresel kýyafetli insalarý vardý utandým baðýramadým.ama benim ardýmdan bir koca köy baðýrmýþtý kitap parasýný çaldý diye.paramý hesaplamýþtým tam manisaya yetecekti onlira daha fazla para urfa otobüsüne verince param azaldý artýk yetmez diye içime bir korku düþtü neyse adanaya geldim otobüsten indim çukurun içinde bir otobüs terminaliydi. biraz oralarda dolaþtým manisaya otobüs bileti fiyatlarýný sordum paramda eksiklik var bir otobüs firmasýna benim onbeþ liram var manisaya gitmek istiyorum beni götürürmüsünüz dedim hayýr olaz manisa yirmi beþlira dediler aklýma uzaktan akrabamýz birinin adanada oturduklarýný biliyordum onlar geldi aklýma yalnýz mahalle olarak duymuþtum oturduklarý mahallenin adýný adananýn barkal semti oradan birine sordum barkala nasýl giderim diye çarþýdan dolmuþa bineceksin dedi sora sora dolmuþ duraklarýný buldum ama ben bitmiþtim Devam edecek Ali Þahin (Elbistanlý)