BOZKIRDA AÇAN ÇİÇEKLER
bozkırda açan ,
çiçekler gibiyim
seni gördüm düşümde
aşkından divaneyim
sallanıyorum leylinde ayın yıldızın
gece ve ben
bu gecem de zifiri karanlık
çam
ağaçlarının
parıldayan iğneleri batıyor döşüme
oysa doğduğumda ne aşk bilirdim ne sevdayı
kabuslar alkarısı koynumda diken şimdi
bozkırdaki çiçeklerin kokusu ruhumdaki çiğlikları dindirmiyor
çayırların buğusu efkarımı kederimi örtmüyor
simyacılar çare üretmiyor yalnızlığıma
perdenin
arkasındaki yıldızlar bağrıma hüzün beliyor
gecenin koynunda bir revân ben
üşüyorum çayırların buğusunda
şubat ayazı tenim çiğ tutmuş elim yüzüm
solumda idamlık sehpam
giotine verilmiş kipriklerim
dökülüyor kıvılcımlar avuç ayalarıma
nar taneleri kanıyor dudaklarımda
atılacak son tekmeyi hayın geceden beklerim .
ölüm nedir ki ?
ha bu gün ha sonra
sonrası
son dileğim eline başka el kokusu değmesin
cam kırıkları üzerinde yürürüm can kırığı düşsede firak/ıma razıyım
bozkırda açan çiçekler gibiyim ,
gecenin koynunda hep bir hiçim......./
(
Bozkırda Açan Çiçekler başlıklı yazı
**nur** tarafından
28.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.