BOZKIRDA  AÇAN  ÇİÇEKLER

bozkırda açan ,
çiçekler gibiyim 
seni gördüm düşümde 
aşkından divaneyim 
sallanıyorum leylinde ayın yıldızın
gece ve ben 
bu gecem de zifiri karanlık 
çam 
ağaçlarının 
parıldayan iğneleri batıyor döşüme 
oysa doğduğumda ne aşk bilirdim ne sevdayı 

kabuslar alkarısı koynumda diken şimdi 
bozkırdaki çiçeklerin kokusu ruhumdaki çiğlikları dindirmiyor 
çayırların buğusu efkarımı kederimi örtmüyor 
simyacılar çare üretmiyor yalnızlığıma 
perdenin 
arkasındaki yıldızlar bağrıma hüzün beliyor
gecenin koynunda bir revân ben 
üşüyorum çayırların buğusunda 
şubat ayazı tenim çiğ tutmuş elim yüzüm 

solumda idamlık sehpam 

giotine verilmiş kipriklerim 
dökülüyor kıvılcımlar avuç ayalarıma 
nar taneleri kanıyor dudaklarımda 
atılacak son tekmeyi hayın geceden beklerim .
ölüm nedir ki ? 
ha bu gün ha sonra
sonrası 
son dileğim eline başka  el kokusu değmesin 

cam kırıkları üzerinde yürürüm can kırığı düşsede firak/ıma razıyım 
bozkırda açan çiçekler gibiyim ,
gecenin koynunda hep bir hiçim......./






 
( Bozkırda Açan Çiçekler başlıklı yazı **nur** tarafından 28.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.