ne isterim sensiz yüreğimden
gözlerinin s/onsuz derinliğinden
aşk yok
yağmur yok
kuş yok
ey geç bulunuş!
kuş çok
yağmur çok
toprak çok
bulutun tufanla
yağmurun denizle
kuşun baharla konuştuğu vakit
bu vakit
ben de çok..!
kendi özümden
ve gözlerinden orman yaptım
kırlangıç geçti tenimden
gözlerinden bir beste
serçelerden ölüm yaptım
bir gülen güneş solumda
bin ağlayan yıldız koynumda
bin suskun kanarya boğazımda
kanatlarıma umut taktım
keder gömdüm batan güneşe
titreye titreye yandım
soğuk gecenin kıyısına
kül oldum da vardım
kolay olmadı
aşk olmak
kuş olmak
çocuk olmak
yaralarımı görme diye
kanatlarımı boyadım
mevsimlerin kavşağında
rüzgârların geçidinde büyüdüm
turnaları güneye uğurladım
gecikmiş bir seferden döndüm geri
ne ayağımın altında bir kilim
ne başımda dam
bir testi su yoktu
kanaya kanaya geldim
hasır koltuğumda yoktu benim
keyif cigaramdan
halka halka gelirdi yalnızlık
çınlayan satır araları
boşluğumu doldururdu kimi zaman
o sırada duyulurdu yağmur sesleri
ayak sesleri gibiydi
sen geldin sanırdım
şimdi ben
nasıl gideyim yüreğinden
nasıl geçeyim gözlerinden
tam da huzurun avcuna düşmüşken
kolay olmadı
aşk olmak
kuş olmak
çocuk olmak
kolay olmadı yağmur olup toprağa tapmak
