Gidemedim
GİDEMEDİM
Gittiğin günden beri değişen pek bir şey olmadı buralarda
Kaldırımlar, sokaklar, dükkanlar bile hala aynı bu şehirde
Sadece sen giderken çiçek açan ağaçlar yaprak döktü birer birer
Tıpkı gönlümün umutlarından vazgeçip solması gibi
Birlikte gezdiğimiz park, saatlerce oturup güzel günlerin
Geleceğimizin hayalini kurduğumuz o çay bahçesi hala aynı bu şehirde
Değişen bir ben oldum sensiz kedere büründü ruhum
Sensiz bomboş kalan bu koca şehre küstüm
Senin olduğun zamanlardaki kadar gülmüyorum artık
Her sabah umutla merhaba demiyorum gelen yeni güne
Kendimi sensiz yabancı hissediyorum doğup büyüdüğüm bu şehirde
Eskisi kadar uyumuyorum, senden sonra kendime hiç iyi bakmıyorum
Sen giderden yalnız gitmedin aslında, hayallerimi de alıp götürdün yanında
Artık öylesine yaşayan bir bedenden ibaretim, sensiz ve umutsuz
Ruhum şimdi bıraktığın acının koynunda can çekişiyor
Sen seni seven gönlümü yaşarken ölmeye mahkum ettin
Biliyor musun?
Kaç kez çekip gitmek istedim bu şehirden
Kaç kez eşyalarımı toplayıp bir bavula yola koyuldum
Gidemedim her defasında vazgeçip geriye döndüm
Her köşesinde senin olduğun,
Buram buram sen kokan bu şehirden gidemedim
Senin hayalini bu şehirde bir başına bırakıp,
Senin gibi insafsızca çekip gidemedim
Özür dilerim Sevgilim ben senin hayalini bile terk edip gidemedim
Ayşe KARADENİZ
Şiirime ses olan can ağabeyim Mustafa KARAAHMETOĞLU’na gönül dolusu teşekkürler…
(
Gidemedim başlıklı yazı
ayse16 tarafından
3.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.