GİDEMEDİM
Gittiğin günden beri değişen pek bir şey olmadı buralarda 
Kaldırımlar, sokaklar, dükkanlar bile hala aynı bu şehirde 
Sadece sen giderken çiçek açan ağaçlar yaprak döktü birer birer 
Tıpkı gönlümün umutlarından vazgeçip solması gibi


Birlikte gezdiğimiz park, saatlerce oturup güzel günlerin 
Geleceğimizin hayalini kurduğumuz o çay bahçesi hala aynı bu şehirde 
Değişen bir ben oldum sensiz kedere büründü ruhum 
Sensiz bomboş kalan bu koca şehre küstüm


Senin olduğun zamanlardaki kadar gülmüyorum artık 
Her sabah umutla merhaba demiyorum gelen yeni güne 
Kendimi sensiz yabancı hissediyorum doğup büyüdüğüm bu şehirde 
Eskisi kadar uyumuyorum, senden sonra kendime hiç iyi bakmıyorum


Sen giderden yalnız gitmedin aslında, hayallerimi de alıp götürdün yanında 
Artık öylesine yaşayan bir bedenden ibaretim, sensiz ve umutsuz 
Ruhum şimdi bıraktığın acının koynunda can çekişiyor 
Sen seni seven gönlümü yaşarken ölmeye mahkum ettin


Biliyor musun? 
Kaç kez çekip gitmek istedim bu şehirden 
Kaç kez eşyalarımı toplayıp bir bavula yola koyuldum 
Gidemedim her defasında vazgeçip geriye döndüm 
Her köşesinde senin olduğun, 
Buram buram sen kokan bu şehirden gidemedim 
Senin hayalini bu şehirde bir başına bırakıp, 
Senin gibi insafsızca çekip gidemedim 
Özür dilerim Sevgilim ben senin hayalini bile terk edip gidemedim


Ayşe KARADENİZ


Şiirime ses olan can ağabeyim Mustafa KARAAHMETOĞLU’na gönül dolusu teşekkürler…

( Gidemedim başlıklı yazı ayse16 tarafından 3.12.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.