Online Üye
Online Ziyaretçi
1
Bulutların kelimeleridir her yağmur
Yağdıkça sancılanır peçeli ufuklar
Akordu bozulur kahperengi döngülerin
Ve taş düşürür beyindeki uğultular
Parmaklar tetikle cilvelenir geceden
Pusuda emzirilir körpe düşler
Murdar sözler buruşturur dilleri
Ve mihraba düşer gölgeler
Bitmez bir b/ölmecedir hayat
Rutin modunda köpürür zaman
Buruk bir duman kaplar gökyüzünü
Ve savrulduğu kadar yorgundur insan
İçlerde birikir kül yığınları
Bilmem kaç beden ölüm gizler bayraklar
Göz ucuyla yaşanır hayat
Ve hep harp meydanıdır ruhlar
Akıntıya yürek çeker her insan
Yakınlaştıkça uzaklaşır eğriler
Batıya hicret eder güneş
Ve kaybolur seslerdeki lekeler
.
.
.
.