Sürçü lisan ettiysem affola

Kafir duygulara artýk mola

Kendimdeyim iþte bunca zaman sonra.

Unuttum çoktan

Gittim gideli buralardan

Ne var ne yok býraktým ardýmda

Ömür boyu taþýdýðým  ne varsa…

Biraz efkar biraz karmaþa

Ve bolca da sevda.

Karþýlýk bulmasa da gönül

Zaman durur

Ne zaman düþse akla.

Paslandý sanma yürek

Sen yeter ki niyaz et

Kýlý kýrk yardým ömür boyu

Kýdemli hayaller yine de

Ermedi nihayete.

Ne tutukluyum hayat denen zindana

Ne de gýpta ederim baþka kula

Ne varsa beni ben yapan

Bir o kadar içimde yaþattýðým.

Yeri geldi mi bir kelebek

Zaman zaman naif bir serçe

Gözümden sakýndýðým her kimse

Yaþadým payýma düþen her ne ise.

Karþýlýksýz sanma o sözleri yürek burkan

Ne bir düþ ne de hayal gördüðüm

Gerçeðin ta kendisi

Sanma da asla kifayetsizim.

Bir bukle de olsa tükenmez söz bende

Biriktirdim tükenmez sevgimi bir bir yürekte.

Korunaklý bir dünya benimki

Kapýsý hep kilitli.

Diyar diyar gezmiþim de nafile

Kaybolmuþum Yunus’un dizelerinde

Ýçimde saklý o beni bulmak adýna

Yitip gitmemek o telaþ ile

Karanlýk ve engebeli derinliklerde

Göçebe bir hayatýn en son temsilcisi

Sorular da tükenmedi hükümler de

Asla da sormadým neden diye

Sadece sevmekti elden geldiðince

Gönül düþse de derde.