hayatta tek vazgeçemediklerimiz

                                            Büyük büyüdüm

                                      hayata büyük atıldım

                              hayatta çocuktum yaşamda çok oldum

               çocuk yaşlarda evlendim  çocuklarım oldu
                                        çok oldum çocuk oldum 

                               anneliği erken yaşadım
                           erken yalnız kaldım hayat akışında
                         çocuktum çocuksu ninniler söyleyerek
                                 büyüdüm büyüttüm onları
                                                                     
 
                            hiç üzmedim hiç üzmediler annelerini
                           hayatta iyi ki varmış dediğim gerçeğim 
                            hayatta tek vazgeçemediğimdir onlar
                              
hayattaki tek  yaşam kaynağım
                                     tek aşkım  tek sevdam
                                                                                                 
                                                                                   
                         umduğum umudum bulduğum geleceğim
                             teminatım kariyerim her şeyim
                          hayattaki tek gerçek sonsuzluğum
                          
                           sanırım hayattaki tek aşkımız onlar
                   ilk hayata bakışları ilk yürüyüşleri ilk diş çıkarmalar
                ilk konuşmaları derken ilkokula başlamaları unutulur mu
                                  ilkleri dün gibi gözümün önünde
                      büyüdüler hayatla büyüyerek annelerini de büyüterek
             çocukluk gençlik derken olgunluk dönemini de gerilerde bıraktık
                           bırakamadığımız tek şey sevgiydi yumak yumak
  sevgileri olmasa en fedakar sadık bildiğimiz annelik kutsallığı olur muydu acaba
                                                                               
                                   zaman hızlıca aktı onları benden aldı
                        uzaklara savurdu sevemediğim uzakları sever oldum
                                  uzakları yakın ettikçe uzaklar uzadı
                                 hayat dediğimiz hayat acısıyla sefasıyla
                                      bugün dizin dibindedir yarın uzaklarda 
                                           onları benden uzaklaştırırken
                              hayat akışında sevgimizde hiç azalma olmadı
                                     nasıl olsun ki et tırnaktan ayrılır mı 
                        büyümeleri biter mi ana kucağında ve yüreğinde
             onlar hep çocuktur ne kadar büyüseler de anılarıyla hatıralarıyla yaşarlar
                           yorgun yürek anılarını yaşatarak gülümser hayatta onlara
                                                                             
                                     kara gözlüm hani hatırlar mısın
                                      kardeşin balkondan düşmüştü
                                        nasıl da için parçalanmıştı
                          küçüktün çok küçük ama büyüktün yürekliydin
                         taa o zamanlar dan belliydi kişilik sahibi olacağın
                                                                               
                                   küçücüğüm sarı  elamsı bakışlım
                                      balkondan düştüğün zaman
                                seni bir beyaz  bez parçasına sarmışlardı
                                      MR midir nedir ondan çekmeleri 
                    beyninde bir şey var mı, yok mu diye bakmaları için
                   sarmalarının nedeni afacandın ellemez elleştirmez 
                                     durmaz durdurmaz yaramazdın 
                                        işte o an bittiğim andı
                         sanki kefen giydirdiler yavruma dediğim andı
                          yaratıcımıza el açtım yavrumu versin bana diye 
                                  duydu duyan oydu dualarıma cevap verende o
                                      şükür hiç bir şeyin yoktu
                                    şimdi bunlar mazide kaldı
                         büyüdünüz kocaman delikanlı oldunuz
                         okul ve hayat denizinde ne istediğinizi bildiniz
                                     hep bizleri gururlandırdınız
                                    hayat sizleri hep güldürsün 
                               bizleri gururlandırmaya devam edin
                                                   tek sevdam
                                                   tek aşkım
                                          tek vazgeçemediklerim
                    hayatta iyi ki varmış dediğimiz yaşam kaynağımız
                hayatta tekdir tek vazgeçemediğimiz varlığımızdır onlar
                                evlatlarımız  Allah acılarını yaşatmasın  

                               Gülay GÖKTÜRK

( Oğullarıma / 2 başlıklı yazı GöktürkGülay tarafından 10.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.