Seni ben sevdim kadýn! Ýstanbul’un en mavisine sakladýðýnda aþlarýný, gizli kalmýþ yanlarýný sevdim. Ben kýrmýzýyý da sende sevdim en yalýn haliyle

  Mesela denizin kokusunu…

  Bu gece tüm sözlerim ifþada.  Metrobüsler bir baþka akýyor yokluðuna bu gece, taksiler gece tarifesini ikiye katlamýþ saat tam on ikiyi vurduðunda. Tüm meyhaneler erken kapatmýþ bu gece. Tarumar yanlarýmdan düþen, kilit kuþanan dillerden kurtuluþ zaferim! Ömrüne ömrümü koyduðum,  Güzel gözlerine kurban kesildiðim güzel! Ayalarýmý yüzüme çarparken bir bayram sabahýnda su misali, yýkanan gözlerimin mavisinden kopan güneþ giymiþ aydýnlýk.

  Anlasana kadýn!

  Þehir bu gece sana aðlýyor þarkýlarýný ve bana sitem de tüm hatýralar. Küfrediyorum susuyorum, aðlýyorum susuyorum. Ýsyan ediyor durmuyorum! Þimdi þaraba yatýrýlýyor gözlerim bitter tadýnda ve bütün ölümleri tek bir doðuma kilitlediðim yalnýzlýk… Ýçtiðim kadehteki diðer dudak izisin sen. Gittiðim yollarda bir mola veriþimdi suskunluðun ve tüm dillerdeki gizli kalmýþ, söylenememiþ duygularýn çözülemeyen denklemiydin sen. Ýki ruh, bir bedene kilitlenmeden, anahtarý kaybolmaya hazýrlanýrken bir boðazda.. iki yakanýn bir araya gelme ihtimali gibiydi her þey. Ýçimin kýrmýzý yanýndan koptuðu an gibiydin. Þimdi siya bürünmüþ hüzün karasý yüreðimin aydýnlanma zamaný. Koparýlan meyvelerin çekirdeðinden yetiþme zamaný. Bir tohum gibi, yeniden fidan olma zamaný. Zaman bu zaman…

  Yeniden hoþ geldin dünyam!

  Hoþ geldin kalbimin sessiz gecesi, hoþ geldin ikramýna sunulan yüreðimin þehri.

  Hoþ geldin...