Ýnsanlarýn gerçekleþtirmek istedikleri birçok hayalleri vardýr. (Ýþ, evlenme, okul… ) Bu hallerine ulaþmak için çok çalýþýrlar. Oysa bu hayallerinin gerçekleþeceði bile kesin deðildir. Ama gerçekleþeceði kesin olan bir þey vardýr ki, insanlar onun için hiç hazýrlýk yapmazlar. Gerçekleþmesi ihtimallere baðlý olan dünyalýk hayaller için bu kadar çok çalýþýrken, gerçekleþmesi kesin olan ölüm için neden hazýrlýk yapmayýz?

Ýlköðretim çaðýndaki bir çocuk okul derslerine çalýþmaz, kötü notlarla dolu bir karne gelince o an ki hüzünle “Keþke” çalýþsaydým der. Oysa o an oyun oynayýp zevk almýþtým ama þimdi o anki zevkten de elimde kalan bir parça olmadý ve karnem de kötü geldi. Okul zamaný kendimi biraz sýkýp ders çalýþsaydým þimdi iyi bir karne alýp mutlu olurdum diye düþünür. Ve bu çocuk, ortaokula gelir yine çalýþmaz. Ýyi bir lise kazanamaz. Yine “Keþke” çalýþsaydým, bak ne kadar da çabuk geldi çattý sýnav der. Maalesef ki bu çocuk iyi bir üniversite kazanamayýnca da “Keþke” der. Ölünceye kadar hep “Keþkeler”ile yaþar. Oysa asýl “Keþkeyi”  öldükten sonra söyleyeceðini hiç düþünmez. Ýlköðretimde alamadýðý karneyi ortaokulda alabilirdi. Veya iþ hayatýnda söylediði “Keþkeleri” baþka bir iþe girerek telafi edebilirdi. Ama ölümden sonra söylenecek “Keþkenin” telafisi yoktur maalesef. Bu yüzden Allah, dünyada insanlara “Keþkeli” durumlar yaþatýr ki, asýl günde keþke demesinler. Dünyada yaþadýklarý “Keþkelerden” ders çýkarýp ölüme hazýrlansýnlar ki ölümden sonraki “Keþkelerin” hiçbir telafisi yoktur.

Ýnsan da diðer canlýlar gibi ne zaman öleceðini bilemez. Ölümün ne zaman geleceðini bilemediðimiz için ona her zaman hazýrlýklý olmalýyýz. Eðer kesin olarak 80 yaþýnda öleceðimizi bilseydik ömrümüzün 40 yýlýný eðlenerek diðer 40 yýlýný da ölüme hazýrlanarak geçirebilirdik. Ama her yaþ içinde gizli bir ölüm saklar. Ve bu gizli ölümün hangi yaþta zuhur edeceðini yalnýzca ölümü yaratan Allah bilir. Bundan dolayý her an ölüme hazýr olmalýyýz. Ýnsanlarýn ne zaman öleceði kaderde yazýlýdýr. Kimi hastalýkla ölür, kimi trafik kazasýyla kimi de bir baþka insanýn saldýrýsýna uðrayarak ölür, veya aklýmýza gelemeyecek herhangi bir þekilde… Ýnsan ne þekilde ölürse ölsün, o insanýn eceli geldiði için öldüðünü unutmamalýyýz. Eðer insanýn ölüm vakti gelmediyse o insan gökdelenden düþse bile ölmez. Mesela bir adama yolda araba çarpsa ve adam ölse o adamýn yakýnlarý eðer araba çarpmasaydý ölmezdi dememeli. Demek ki o an o kiþinin eceli gelmiþ ve ölümüne trafik kazasý sebep olmuþ. Eðer araba çarpmasaydý o kiþi her ne sebepten olursa olsun muhakkak o an herhangi bir sebeple ölecekti. Allah, ahrete hazýrlanmamýz için hepimize istediði kadar süre verebilir. Bu süreyi ayarlamak bizim elimizde deðildir. Her insanýn sýnanma þekli farklýdýr. Kimse bu sürenin ne kadar olacaðýný bilmediði için ölüme hazýrlýksýz yakalanmamak için her an ölümü sýk sýk anmalý ve ölümden sonraki yaþamda rahat olabileceði gibi yaþamalýdýr.

Dünyada her insan farklý þekilde sýnava tabi tutulur demiþtim. Kimi zekasýyla, kimi farklý bir yeteneðiyle, kimi ise fiziki güzelliðiyle. Her insanýn dýþ görünüþü farklýdýr. Aynaya baktýðýmýzda karþýmýzda gördüðümüz bedene ben deriz. Evet aynada kendimi görüyorum, bu benim deriz. Biz, kimseye benzemeyiz. Hepimizin düþünceleri kadar dýþ görünüþü de farklýdýr. Kimimiz çok güzelizdir, kimimiz ise daha az çekiciyizdir. Ama bu durum da ölümle birlikte sona eriyor. Aynada bakýp da bu benim dediðiniz beden toprakta çürüyüp kemik yýðýný halini alýyor ve artýk ben senden daha güzelim diyemiyorsunuz. Çünkü hepimiz aynýyýzdýr artýk. Birkaç kemik yýðýný! Yaþam boyunca çok güzel olan o bedeniniz ölümle birlikte kemik yýðýnýna dönmüþtür. Ve artýk o aynadaki güzellikten eser yoktur. O güzel beden benim diyordunuz ya artýk siz o deðilsinizdir. Demek ki o güzel beden sadece sizi sýnamak için size verilen geçici bir örtüydü. Onu ebedi olarak siz de mi kalacak sandýnýz? Bir süreliðine onu kullandýnýz ve ilk baþtaki gibi yine sizden geri alýndý. Peki size kalan ne oldu? O bedenin sizde bulunduðu süreyi nasýl deðerlendirdiðiniz tabi ki  de. O emanet bedenle ölümü unutup da zina mý yaptýnýz? Yoksa alkol alýp sarhoþ olarak onu sokaklarda mý sallandýrdýnýz? Veya sigara içerek onu aðýr aðýr ölüme kendi ellerinizle mi yaklaþtýrdýnýz? Veya onu kullanarak hýrsýzlýk yapýp da kul hakkýna mý girdiniz? Eðer bunlardan birini veya benzerlerini yapmakta ýsrar ettiyseniz ve son tövbe hakkýnýzý da kullanmadýysanýz maalesef size verilen bedenin hakkýný verememiþsiniz demektir. Çünkü siz emanet verilen o bedenle yukarýda yazdýklarýmý yaparken bir baþka insan aldýðý emanet bedenle Allah için namaz kýldý. Oruç tuttu. Bedenin geçici güzelliðine aldanmadý. Çünkü ölümle birlikte onun bir kemik yýðýnýna dönüþeceðini idrak etmiþti. Çünkü o insan asýl özünün beden deðil, ruhunun olduðunu idrak etmiþti. Ölümle birlikte bedenin son bulacaðýný ama ruhunun sonsuzluða dair yaratýldýðýný idrak etmiþti. Bu yüzden geçici olan o bedenimizi bize emanet verenin isteði üzere kullanalým. Çünkü ölümün ne zaman kapýmýzý çalacaðýný bilemeyiz. Kim bilebilir ki emanet verenin emanetini ne zaman geri isteyeceðini?

Ölüme bakýþta insanlar ikiye ayrýlýr. Kimi ölümden korkar kimi de ölümü asýl kurtuluþ olarak bilir. Hayatýn dünyadan ibaret olduðunu sanan insanlar, yaþamlarýný dünya eksenine göre tükettikleri için ihtiyarladýklarý zaman ölüm çeliþkisine düþerler. Ya gerçekten de ölümden sonra yaþam varsa? Deyip, büyük bir korkuya kapýlýrlar. Oysa genç yaþtan ya gerçekten ölümden sonra yaþam varsa? Deyip, ölümden sonraki hayat için çalýþan insanlar ise hiç korkmadan, ellerinde yüklü bir valizle Azrail’i beklerler. Onlar zaten yaþamlarý boyunca kendi arzularýyla hiç sýkýlmadan ibadet yapmýþlardýr. Ve bu ibadetleri sayesinde hem dünya hayatýný daha nizami geçirmiþlerdir hem de ölüm sonrasý için kendilerini hazýr hissetmiþlerdir. Ama sýrf dünya için çalýþan insan, ya ölümden sonra yaþam varsa deyip kendini içten içe yemektedir. Ýslam felsefesini idrak eden bir insan, ölümün sadece bedenden arýnmak olduðunu bilir. Yani ölüm, yaþamýn sonu demek deðildir. Ölüm demek, dünyadaki sýnavýn bittiði manasýna gelir. Yani dünyada öldünüz, yapacak iþiniz kalmadý, þimdi dünyada ektiklerinizi biçme zamanýdýr.

Allah, insana akýl vermiþtir dedik. Peki biz insanlar neden aklýmýzý kullanmayýz? Yemek hayvanda da var, þehvet hayvanda da var veya eðlenmek hayvanda da var. Ama akýl onlarda yok! Oysa biz insanlar, hayvansal özelliklerimizin hepsini eksiksiz kullanýrýz ama bizi hayvanlardan ayrý kýlan aklýmýzý neden kullanmayýz? Ha bire para kazanma yollarý ararýz, bir evimiz varsa daha lüksünü isteriz, altýnlara-elmaslara aðzýmýzý açarak bakarýz. Ey insanoðlu! Yüz kamyon altýnýn olsa ne fayda? Öldükten sonra o altýnlar senin ne iþine yarayacak? Kusura bakma ama hala dünya için çalýþýyorsan demek ki sen aklýný kullanmýyorsun. Yüz tane evin olsa, yüz tane araban ve iþyerlerin… Ey insanoðlu! Ne fayda? Malýn ve evlatlarýn seni mezara kadar ziyaret eder ama sonra geri dönerler. Oysa mezarda seninle kalacak olan tek þey yaptýðýn ibadetlerdir. Ek olarak bir daire alacaðýna o daire fiyatýna yetim karný doyursan, yoksullarý okutsan ne zararýn olur ki? O daire bu kýsacýk dünyada seni mutlu edebilir ama o yetimin duasý senden hiç ayrýlmaz. Ey insanoðlu! Ne olur biraz aklýmýzý kullanalým, ölümü hatýrlayalým ne olur?

Yoksa öldükten sonra dirilmeye inanmýyor musun? Peki babanýn menisinden annenin karnýnda seni önce kan pýhtýsý haline getiren sonra küçük bir et parçasýndan bir bedene kavuþturan ve bu bedene muazzam bir sistemle organlarý yerleþtiren ve o et yýðýnýna can veren Allah seni ikinci kez diriltemez mi? Bir insan menisinden yeni bir insan oluþuyor ve buna bir can geliyor! Küçük bir tohumdan koca bir çýnar oluþuyor ve yine bu da canlý! Onlara ruh verip canlandýran Allah elbette o canlýyý öldürüp tekrar diriltmeye kadirdir. Seni yoktan var eden Allah, tek bir ol demesiyle tekrar diriltebilir. Þüphesiz ki Allah’ýn þaný çok yücedir. Sana düþen tek görev þu kýsacýk dünya hayatýnda þeytanýn tuzaklarýna düþmeden Allah’ýn isteðine uygun bir kul olabilmektir. Seni yaratan dururken neden yine onun yarattýðý þeytana uyasýn ki?

“Nasýl oluyor da Allah’ý inkar ediyorsunuz? Oysa ölü iken sizi o diriltti; sonra sizi yine öldürecek, yine diriltecektir ve sonra O’na döndürüleceksiniz. (Bakara Suresi, 28)