Nice ak pak duygularla yoðurdumsa da tüm düþleri,

Dilsiz bir yaþam, arkamda yarým asrýn izdüþümleri.

Beni derviþ eden tutku, aþktý ya da tutsak gülüþleri,

Belki yalaz ruhuma asýlý gözleri, belki sýcak tenleri.

Zamanýn saðýrlýðýnda iç çekerek geçti nadide yýllar,

Ve içindekiler ile birlikte geride kaldý o lüks günler.

Elimde kýrýk saat, ayaðýmda yaþamýn cam kýrýklarý,

Dünlerden bugünlere taþýsam da en derin kaygýlarý,

Yine de aþk ölmesin,

Sevdanýn saçlarý hiç dökülmesin diledi yüreðim.

Cýlýz;

Düþler kurarken düþünemedik yalnýzlýk ektiðimizi.

Arsýz;

Öpüþleri kovalarken bölüþemedik ýssýz kâlplerimizi.

Kendimiz istedik sert rüzgarlarda yýkýlmayý,

Kendimiz hakettik yapraklar gibi savrulmayý.

Keþke;

Keþkelerimizi çoðaltmadan büyütebilseydik bizi de,

Göç yaþamayý ne çok sevmiþ gönlümüz demeseydik.

Keþke,

Akrebin sakinliði, yelkovanýn coþkusunda sevebilseydik.

Bülent KAYA