Yollarıma getirdim
zamanın serkeşini,
Yüreğe zerk
etmedim bülbülün ateşini,
Talan ettim
hızlıca seherin ateşini,
Keşke yanan
neyimde nurlu segâh olsaydım;
Sabahın
seherinde gönüllere dolsaydım!
Kalbimde
öldürmedim hâr yüklü fikirleri,
Sakim câma
doldurmaz yandığım iksirleri,
Süveydam öksüz
kaldı, yakmıyor zikirleri,
Keşke yanan
neyimde nurlu segâh olsaydım;
İçimden zehri
atıp aydınlığı bulsaydım!
Kalem umut
alsa da hüzün yükler heceler,
Âlemim zerk
ediyor katran dolu geceler,
Şehrime süzülüyor
anlamsız eğlenceler,
Keşke yanan
neyimde nurlu segâh olsaydım;
Ağlayan
canlarıma dermanları salsaydım!
Itrilerim
getirmez eşsiz semaileri,
Galiplerim
hicranla yakar mesnevileri,
Yahyalarım
şaşırmış, serer hercaileri,
Keşke yanan
neyimde nurlu segâh olsaydım;
Yaktığım kor
hevesle meclislerde kalsaydım!
Pervane
arzularla umuda koşamıyor,
Dillere yığdırılan
isyanı aşamıyor,
Fasla güller
gelse de coştukça coşamıyor,
Keşke yanan
neyimde nurlu segâh olsaydım;
Sığlıklarda
kalmayıp enginlere dalsaydım!