Küçücük bir merhaba ile baþladýn,

Ardýndan gelen;

hiçbir cümleye

Kulak asmadým;

Sen;

Hikayelerini anlatýrken

dalýp giderdim ben,

Dinleyemezdim,

Kaybolurdum ,Gözlerine bakarken..

Dilinden düþen harflerin ahengi,

Ben hep sana susardým,

Korumak için masumiyetini.

Kýyamazdým dokunmaya,korkardým

Her an uçup gidicek,

Kanatsýz bir melek gibiydin sanki..

Bir gülüþündü baharlarý getiren

Günlerden hep sen,

Mevsimlerden hep yaz,

Yapraklar rengin en yeþili,

Týpký gözlerin gibi..

Ýki dudaðýnýn arasýndaydý bütün hayallerim..

Bütün gece beklenen günaydýn dan çok,

Seni görmeden geçen,bir tek günün bile,

Hiçbir anlamý yok…

Üzerime aldýðým iþgüzar bir görevdi ,

Seni mutlu etmek.

Hiç olmadýðým bir yerde,

Olmadýðým gibi görünmek..

Mutluluk resmini gördüðümde,

Ay parçasý yüzünde,

Hayat biter,zaman durur,

Dünya toz pempeye bürünür..

Sen bilmesende sevgili,

Bazý AÞK’lar yalnýz büyür…