Bak nasýlda hýzlý akýyor zaman..

Oysa ben aksine sindire sindire sevmeliyim seni.

Seni yaþamalýyým ve bir öðrenci gibi seni öðrenmeliyim. Sevinçlerini, nefretlerini,
Gözyaþlarýný paylaþmalýyým. Hangi yemekleri seviyorsun. Hangi düþüncelerle yapýyorsun yemeklerini. Nasýl oturuyorsun sofraya. Nasýl gidiyorsun uykuya. Nasýl uyanýyorsun yeni bir sabaha. Ne olurdu bir köþede dursam ve öylece izleyebilsem seni.

Günlük iþlerimin arasýnda ara verip öyle seni düþünüyorum. Ýzin almadým senden ama galiba hayatýmda farkýnda olmadan yer ediniyorsun.

Sýkýldým artýk bu yalnýzlýklarýmdan. Usandým içimizden geçenleri adam gibi söyleyememekten. Hep baþka bir zamana erteledik.

Ne zamana kadar? Sýkýlmadýn mý sende yalnýzlýðýndan?

Daha kaç gece soðuk bir yataða uzanacaksýn. Kaç gece elini uzattýðýnda diðer yastýðýn boþ olduðunu göreceksin. Kaç gece gözlerini dikip tavana olmayanýn hayaline dalacaksýn. Sen hak etmiyor musun her sabah öpülerek bir sevgilinin kollarýnda uyanmayý.

Aþk bu mu? Ýþte.

Bir yýldýzýn peþinden

Bir gece yarýsý karýþacaksýn karanlýða

Her þeyi geride býrakacaksýn.

Yapabilir misin?

Vazgeçemezsin...

Yine dönelim birbirimize söylediðimiz yalanlara, devam edelim gerçeðe dönüþtüremediðimiz hayallerimizin, gölgelerimizin peþinden gitmeye. Kim geri verecek ki geçen onca zamaný. Ne kadar zamandýr dökülmüyor dudaðýndan seni seviyorum ve özledim sözleri.

Daha ne kadar erteleyeceksin aþký.

Saçlarýmýz aðardýðýnda mý? Kýyametler koptuðunda mý?

Ne zaman aþk için yaþamayý öðreneceðiz.

Ne kadar daha utanacaksýn, düþüncelerini söylemekten. Ne kadar daha engel olacaksýn bir sevgilinin hayatýna girmesine. Ayýplarlar deðil mi?

Sana zarar gelmesin. Sana söz gelmesin ben her þeye razýyým. O zaman kaçamak sev beni.
Ama cesurca sev. Ben sevildiðimi bileyim. Kimseler duymasa da olur. Ben senin olduðumu bileyim.

Ne zaman hayallerinde yaþattýðýn gölgenin gerçek olmasýna izin vereceksin. Ne kadar daha dinleyeceksin yalnýz baþýna aþk þarkýlarýný.

Boþ duvarlara bakmaktan, boþ odalardan sýkýldým artýk. Birçok þehir gezdim. Yapaycý yüzlere deðil hep cesur yüreklere sevdalandým. Kýzgýnlýðým sana deðil aslýnda. Belki de toplumun deðer yargýlarýna kýzýyorum. Belki de beraber olamamanýn hýncýný alýyorum satýrlarýmla. Sevilmeyi mi unuttun yoksa sevmeyi mi.

Zaten her aný kurallarla dolu bir yaþamda kuralsýz sevmeye hakkýmýz yok mu?

Belki de suç burada bizim. Henüz sizin lisanýnýzý öðrenemedik. Ne zaman hayýrlarýnýzýn evet olduðunu, yâda evetlerinizin hayýr olduðunu anlayamadýk. Ne zaman seni sevmiyorum, seni görmek istemiyorum dediðinizde. Aslýnda beni býrakma demek istediðinizi hep bedel ödeterek öðrettiniz bize. Hata bizimdi kabullenmek zorundayýz. Hiç yansýtmadýk acýmýzý yüzümüze. hep yüreðimize kaydetmeyi öðreneli ise hayli zaman oldu.

Bu tedirginliðin, ürkekliðin daha önce yaþadýklarýnla mý ilgili, yoksa kaderine mi kýzgýnlýðýn. Belki de hep içimizde saklý bir sýr olarak kalacak. Þimdi uyanýlmayan uykulardayým. Dönülmeyen yolculuklardayým. Sýrlarýmýzý bölüþemedik bari sevgimizi bölüþelim.

Ben sevdalarýmý beyaz bir güvercin yaptým. Sevgiyle uðurladým senin gökyüzüne. Belki benim gibi birçok kiþi çalmýþtýr gönül kapýný... Kim bilir kaç kez duydun seni seviyorum ya da seni özledim sözlerini.

Ben daha benim sözlerimin sendeki hükmünü bilmiyorum. Ben daha hayatýnda biri var mý?

Hayatýnda bana ait bir yer var mý onu bile sorgulamadým?

Belki de özür dilemem gerek sana böyle aþkla koþarak geldiðim için. Seni incitmek deðil maksadým. Yüreðinden cesaret alarak kuruyorum cümlelerimi. Sen zenginisin bense fakiriyim aþkýn. Sen benim hatalarýmý mazur görürsün. Kýzma; senden baþka gidecek kapýmda yok, senden baþkasýna söyleyecek sözümde yok.


Bana aþk borçlusun.

Uyku býrakmadýn bende, nazlý seher uykularýný terk edeli çok oldu. Þimdi seni düþünmekten gözlerim kan çanaðý. Nezle oldum. Savunmasýz kaldýðým için. Neden her hastalandýðýmda doktora gitmek zorundayým. Neden baþucumda deðilsin. Aslýnda ilacým sensin ama bana uzaksýn. Yâda yakýn olsam ilacým olur muydun? Ne kadar zor biliyor musun insanýn baþkasý yerine cevaplar bulmasý.

Ama geçmiþi sorgulamadan, öncekiyle mukayese edilmeden yeniler kabul edilmez. Görmez gözlerimiz. Ne sen býktýn acýlardan ne de ben. Bu kez acýtmadan incitmeden sevmeliyiz.

Býrakabiliyorsan satýrlarýmý, Ýstemiyorum diyorsan.

Hiç durma.

Yoksa sensiz bir sabaha daha uyanacaðým. Yorganýma sarýlýp, yine hayallerinle avunacaðým.

Bu gecede sen uyuma.

Sen konuþ geceyle, yýldýzlarla benim yerime sen konuþ. Bakalým neler fýsýldayacaklar. Benden önce günaydýn de selamla doðan güneþi.

Ben izin almadan sevdim seni yoksa bunun cezasý mý çektiðim. Vurdun beni, vurulmuþluðumu itiraf ediyorum. Ve söylemediðin her kelimen daha da vuruyor beni.

Gelmeden gidiyorsun benden. Ben býraktýðýn yerdeyim. Oysa ne kadarda cesaret vermiþti. Damla damla düþen sözlerin. Gözyaþlarý mý kurutalý hayli zaman oldu. Aðlamayý da beceremiyorum. Seni düþünüp, görmediðim gözlerini özlüyorum. Mejnun Leyla’ya benziyor diye yakaladýðý bütün ceylanlarýn gözlerini öpüyordu. Benimse gözlerini bile gördüðüm yok.

Her þeye raðmen seviyorum içinde ki tedirgin çocuðu.

Yinede seviyorum beni kaçamak seviþini.

Deðiþimler sancýlý olur. Eski birden atýlmaz yeni birden alýnmaz. Biliyorum yeniyim hayatýnda, sabrým var. Saygým var.

Kýzma ne olur sitem ediyorsam, yüreðime sevgimi sýðdýramadýðým içindir.

Biraz sancýlýyým, çünkü neyin garantisi var hayatýmýzda... Yarýn Ýsrafil’ in Sur borusuna üflemeyeceðinin ne garantisi var, bu mahþer kalabalýðýnda...

Söylesene!

Daha ne kadar erteleyebilirsin aþký.


Doðan ORMANKIRAN