Online Üye
Online Ziyaretçi
Sevgi üstüne;
Sevgi: yüce rabbimiz insanoğlunun fıtratını sevgi üstüne yarattı, kendi nurundan verdi kalplerine. İnsan sevgiyle gözlerini açtı yaşama.
Önce sevildi, sevgiyle şefkatle beslendi, büyüdükçe öğrendi sevgiyi.
Anneyi, babayı sevdi önce, sonraları Allah sevgisini tanıdı ve sevgi büyüdü kalbinde. Tanıdıkça doğayı, Allah’ın büyük şefkatiyle donatıldı. Gördü ki sevmek, sevilmek Allahın bir lütfuydu. İtaat etti yaratana. Yaratılanı sevdi yaratandan ötürü, sevgi gıdasıydı ruhunun.
Sonsuzdu, sevgi su gibi aziz, Sevgi huzur, sevgi sulh, sevgi mutluluk aldığı sevgiyi vermeyi öğrendi. Mevlana, yunus, şems ve daha birçok sevgi insanı. İnsanoğluna sevgiyi anlattı karşılık yoktu sevgide beklenti yoktu. Sevgi ulvi bir duygu vefa, sadakat, güven üçgeninde yer aldı. Bu duygularla sevdi insan sevildi…
Şimdilerde sevgi hüzünlü, sevgi mahzun dünyaya kötülük hâkim şeytan fesfeseleriyle kalpleri işgal etti sevgi esir düştü, savaş var gözyaşı var insanlar gülmeyi unuttu selamlaşmayı, hoş görüyü, saygıyı. Yaratılışında Allaha verdiği sözü unuttu kısacası insan olmayı unuttu. İşte bu ahval içinde oturup düşünmemiz gerekmez mi? Allaha verdiğimiz ahdimizi hatırlayıp yüzümüzü güneşe dönsek ve yeniden sevmeyi öğrensek. Sevilmenin hazzını tatsak, şimdilerde sevgi şarkılarda, şiirlerde var o zaman” sevgi ” var çıkaralım sevgiyi dizelerden, bestelerden açalım gönlümüzü, sevgiyi davet edelim.
M bezcigil