Belki vurdumduymazlığımızın
Kanı bu elimize bulaşan;

Belki de görmeyen gözlerin,
Duymayan kulakların son azabı.

Ya da düşen bedenlere bakıp dökülen gözyaşlarının
Sahteliğinin bedelidir kim bilir?

Gencecik yürekleriyle
İntifada çağrısı yapanları
Anarşistlikle suçlayanların vebalidir
Kundaktaki bebeğin yaşayamadığı günler.

Timsah gözyaşları dökerken
Sofrada yalandan
Boğazına lokmasının düğümlendiğini söyleyenlerin,

Ne olduğunu bile anlamadan
Soğuk toprağın altında kalanları düşünmeden
Arkasını dönüp uyuyabilenlerin sebebidir.

Bir neslin inkârına inat,
Bir vahşetin izidir.

Anlamsız bir kırıma direnen bir milletin;
Anlamlı yitişidir.

Bu duyulan sesler;
Filistin in son nefesini verişinin sesidir...


Mart'2006/Ocak'2008 Aydın...


Çok düşündüm bu dizeleri yayınlayıp yayınlamama konusunda.
Kendimle çelişip çelişmediğimin muhasebesini yapmakta işin açıkçası zorlandım. Yıllardır bu kıyımı nasıl büyük bir öfkeyle takip ettiğim, yeri geldiğinde bu düşüncelerim için nasıl suçlandığım geldi aklıma.
Bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda arkadaşımla verdiğimiz mücadelede ne derece yeterli olabildik hiçbir zaman anlamadım.

Timsah gözyaşları dökenlere müjdeler olsun ey halkım.
Yokluğundan var olmaya çalışan bir milleti, parasıyla kendine ülke satın alan ve tarihte peygamber bile katledebilmiş bir ırk yok ediyor.

Dünya sadece izliyor. Ölü evlerinin paralı yasçıları gibi döverken insanlar dizlerini, bile bile hala bu katlin silahına dayanak oluyorlar/oluyoruz.
Klişe laflarla, akşamları açtığımız haber programlarında ki görüntülere yüzümüzü buruşturarak bakmaya devam ediyoruz.

Kendi başından geçmiş ölümleri hala daha haklı ya da haksız kullanmaya devam eden bir milletin, nasıl da kendinden güçsüz bulduğu bir halkı, yaptığı bu işin adının başına birde kutsal ibaresini koymaktan çekinmeden, kendi çıkarı uğruna, kendi topraklarına toprak katmak adına tarihten silme vahşetini izliyoruz.

Dünyanın en iyi örgütlenmesini yapmış, yazılı ve görsel basın dâhil akla hayale gelmeyecek yerlerde güçlü lobilerini kurmuş bir milleti nasıl durdurabileceğini düşünen insanları ise hala anarşistlikle suçlamaya devam ediyoruz.

Üzülme faslı çoktan geçti benim yanan ruhumdan.
Ben insanlığımdan utanma faslındayım...



Aylin Başdemir
( İnsanlığımdan Utanma Faslındayım başlıklı yazı AylinBAŞDEMİR tarafından 1.06.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.