Ç o c u k
Ayaklarındaki taşları temizliyor kimsesizce.
Dizlerinin üstüne kadar taşla kaplanmıştı
bacakları.
Avuçlarını kalbine sokup çıkardı.
Şaşkınlığımı gizleyemedim.
Her bir tarafı kayalarla
Uçurumlarla çevrilmişti.
Korkmadı çocuk.
Çünkü yalnızdı
Başının üstündeki çatı katı beyninde.
İçinden kocaman bir ''offfff'' çekti.
Gözleri boşaldı
Kirpiklerine kurban verirken ölmüş yaşlarını.
Mezarın sırtı
Boğaz ve geçmiş gelecek köprüsünde açıldı.
Çocuk oradan kendini boşluğa attı.
Düştüğünde içindeki sonsuzluk okyanusuna
Kırmızı hatlı yaşlı balinayla yüzme başladı.
Etraf önce karardı.
Sonra yaşlı balina kalbini
Çocuğun gözlerine taktığında her yer
Masmaviye dönüştü.
Ağzını açıp kocaman bir kahkaha attı.
"Hahahaaaaa"
Gülüşlerinden hiçliğin kuşları geldi.
Ve Dünya'nın içinde ne var ne yok hepsini
Yakıp yıkıp iptal etmeye başladılar.
Yakıp yıkıp iptal döngüsü bittiğinde
Çocuk uyandığında
Bir su boşluğun içinde olduğunu anladı.
"Bu bana mı ait kime ait neye ait nereye ait''
dedi defalarca
Sonra anladı ki;
Tanrı A l l a h Râbb onu u n u t m a m ı ş t ı.
Kalbini öpüp
Üzerindeki tüm kayaları uçurumları temizledi.
Bacakları okyanusa
Kalbi
kuşlara dönüşüp annesinden doğmayı bekledi.
Ve çocuk annesinin içini öpüp dedi ki
"Seni özledim anne"
Beni doğum masasında terk etsende
''Seni özledim a n n e''
11 Ağustos 32❤
