I.

seslerini vuruyorlar insanlarýn mamoste
kanatarak umutlarýný çalýyorlar türkülerini de
insan savrulup yýrtýlan mýdýr mamoste
dünya denilen bu çelik gürültü de...


II.

dýþarýda vurulmuþ sesler
avluda þaha kalkan aðýtlar vardý
her ömür ölümlerde
her ölüm resimlerde sarardý...

daha Diyarbekir'de sokaklar dar
evlerde upuzun, geniþ düþler vardý
acýnýn surlarýnda büyürken kalbim
namlularýn gölgesinde yüzler kaldý

daha sevdalar hep maðlup
umutlarsa talandý...


III.

ben böyle
her þafak vakti kederden tespih yapar
sesimi rüzgara çarparým..

/ sesim
bir kentin tarihinde tozlaþan
kýrýk dökük günlerin yamalý bohçasý.. /

sussam
göðsümde daðlar parçalanýr
kýnýna sýðmaz sessizliðim
uçurum olur düþerim..


IV.

baðýrýyorum avazýmca
sarýyorlar/sarsýyorlar
soruyorlar soruyorlar soruyorlar
- sormadan vuruyorlar -


V.

acýnýn
kabzasýndan kavrýyorum
(......
.............)
ateþ altýndayým..

" vurulmuþam cano, bir yudum gülüþün getir..."



M.H

2oo9 - 2o1o