Fasýla gel güzelim!
Gazel, hoyrat gezelim,
Perde perde dizelim.
Aþk böyle tadýlýr yâr.
 
Can tellerde ünlerken,
Tenden geçip dinlerken,
Baðlamada inlerken,
Sözüme katýlýr yâr.
 
Kaval yaramý deþse,
Üfüldedikçe eþse,
Ruhum tezgâha düþse,
Bedelsiz satýlýr yâr.
 
Kanun dize dokunur.
Ýçli yegâh okunur.
Zehir bir yana konur;
Balýnda bitilir yâr.
 
Sopranodan ses verir,
Baþ omuza devirir.
Nota kemanda erir,
Diþ deðmez yutulur yâr.
 
Yakar iþvesi, nazý.
Duyunca lebde hazzý,
Tezene öper sazý;
Döþte uyutulur yâr.
 
Neyzenle ney konuþur,
Derdinle dert bölüþür.
Ýki soluk seviþir;
Nefesim tutulur yâr.
 
Tamburamla aðlarsan,
Göz yaþýnla çaðlarsan,
Mil çekip de daðlarsan,
Kaþlarým çatýlýr yâr.
 
Meþkinin çeraðýnda,
Düþ söner feraðýnda.
Çýrpýnýrken aðýnda,
Çýkmaza batýlýr yâr.
 
Yeminli adaðýndan,
Ok fýrlar dudaðýndan,
Sýyrýlýp sadaðýndan,
Kalbime atýlýr yâr.
 
Ezgin naðme seçerek,
Yudumlayýp içerek,
Vecdle candan geçerek,
Ölüme yatýlýr yâr.
 
Ne gam kalýr ne sýzý.
Silinir kara yazý.
Müzik büyüler bizi.
Fasýlda yitilir yâr.
 
Mücella Pakdemir