1
Herkes bir
şey söyleyip, kurcalarsa kafanı;
Kim ne
derse inanma, şiirimden öp beni.
Bazısı
arkamızdan, belki kem sözler eder;
Akıllı ol
aldanma, şiirimden öp beni.
Değişti
artık insan, yaşam fıtrat değişti;
Herkesi
kendin sanma, şiirimden öp beni.
Sözün
kıymetini bil, etme cahille kelam;
Sonra
ardından yanma, şiirimden öp beni.
Şair ki
söylemiştir, cümlelerin hasını;
Mısralara
söz banma, şiirimden öp beni.
Saygı duy
yazanlara, yeltenme intihale;
Gelip
hazıra konma, şiirimden öp beni.
Nefesin
hakkını ver, söz gümüş sükut altın;
Başka bir
şeye kanma, şiirimden öp beni.
Derim ki
hislerimin, feryadıdır şiirler;
Cevap ver
öyle donma, şiirimden öp beni.
Takdire
davetkârdır, kalemlerin cümlesi;
Sakın
sırtını dönme, şiirimden öp beni.
Âdem ki
talebedir, yazmaların yolunda;
Tutuşunca
hiç sönme, şiirimden öp beni.
Adem
Efiloğlu