Değerli Hocam Adem EFİLOĞLU’nun sayfasında ki; 1-10 Mart
tarihleri arasında gerçekleştirilecek olan “Organ Nakli, Madde Bağımlılığı ile
Mücadele ile Kürtaj” konulu imza ve söyleşi günü ile ilgili duyuruyu
görmüşsünüzdür. Yaşadağım iki olaydan yola çıkarak bu özel güne dikkat
çekmek istiyorum. Öncelikle insan nedir sorusunun sözlük anlamına bakarsak;
“memelilerden, iki eli, iki ayağı bulunan, iki ayak üzerinde dik bir biçimde
dolaşan, aklı ve düşünme yeteneği olan, dille, sözle anlaşan, en gelişmiş canlı
sayılan yaratık.” denildiğini görürüz. İnsan, ucu bucağı bilinmeyen varlık âlemi içinde, eşsiz
bir konuma sahiptir. Ruhuyla, cesediyle Allah’ın en antika bir san’at eseridir.
Kur’ân-ı Kerim, insanın bu özellikteki yaratılışını “Ahsen-i takvim” ile ifade eder. Bazı büyük makam sahipleri, alt derecedeki insanları
muhatap almaktan kaçınırken, bütün âlemlerin Rabbi, insanı kendine “özel
muhatap” seçmiştir. Kur’ân-ı Kerim'de, “Ey insan! Ey Âdemoğulları! Ey iman
edenler!” şeklindeki seslenişler insana yapılmıştır. İslâm Dini, insanı temel alan ve onun faydası için
kaideler koyan bir dindir. Bu dinin içeriğine bakılınca insanın aleyhinde
hiçbir hüküm göremezsiniz. Bu onun hak ve evrensel bir din olduğunun en büyük
delillerinden birisidir. Sağlık da dinimizin üzerinde hassasiyetle durduğu bir
meseledir. Onun için insana zararlı olan şeyler ya haram, ya da mekruh sayılmıştır.
Bunların başında alkol gelmektedir. Uyuşturucu ve benzeri aklı devre dışı
bırakan maddeler de dinimizin yasakladığı maddeler kapsamındadır. Sigara da
bazılarına göre mekruh, bazılarına göre haramdır. Osmanlı devletinin en uzun saltanat süren padişahlarından
Kanunî Sultan Süleyman da sağlığa verdiği önemi belirtmek için şu veciz beyti
söylemiştir: “Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi Olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi” * Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), sıkıntının hastalıklara
yol açtığını şu hadisi şeriflerinde buyurmuşlardır.(Ebû Hüreyre anlatır). “Her
kimin huyu kötü olsa, kendi nefsini sıkıntıda tutar ve her kimin kederi çok
olsa, kendisini hasta eder.”
Şunu açıklıkla ifade edelim ki her ne kadar Tıbbı Nebevî
diye bir kavramdan bahsediyorsak da Resulullah bir doktor değildi. O da bizim
gibi hastalanınca derdine derman arıyordu. Bir kısım uygulamalar tecrübelerle
ispatlandığı için onları öneriyordu. Bunlar ona bir vahiy olarak gelmiyordu.
Nitekim bu hususta yanıldığı da oluyordu. Bu ayrı bir durumdur. Modern tıbbı
reddedip eski yöntemleri ibadet aşkıyla uygulamak doğru değildir. Her alanda
olduğu gibi çağın yeniliklerinden sağlık alanında da faydalanmak her
Müslüman’ın yapması gereken sağlıklı davranışlardandır. * Bu kısacık açıklamalardan sonra gelelim yaşadığım
olaylara: Birincisi; Ankara’da çarşıya çıkmıştım. Kan anonsu duydum
ki en hassan olduğum konu olması nedeniyle işimi gücümü bırakıp, kan vermeye
gittim. Kan almak için önce, kan değerlerime baktılar. Hemşire hanım kanımın
çok fazla olduğunu belirtince, ben bilgim olmadığı için sevindim. Hemşire hanım
benim mutlu olduğumu görünce, “vücutta kan çok fazla, eğer periyodik olarak kan
vermezsen, pıhtılaşır, beyin kanaması, hatta kalp krizine sebep olabilir. O nedenle
üç ayda bir kan ver.” diyerek ikaz edince, her üç ayda bir kan vermeye
başladım. Sevgili arkadaşlarımdan, sağlıklı olsalar da her üç ayda
bir kan vermelerini, kan değerlerini ölçtürmelerini rica ediyorum. * İkincisi; yaklaşık 15 yıl önce, bir hasta ziyaretine
gittim. Tesadüfen hastanede nakil bekleyen hastaları görünce çok üzüldüm ve
orada tüm organlarımı bağışladım. Hatta konu ile ilgili olarak yıllar sonra
sitemizde de paylaşım yapmıştım
(http://www.edebiyatevi.com/altin-uye-yazi/167661_organ-bagisi.html). İmkanlarım dahilinde konu ile ilgili seminerlere
katılıyorum. Geçen yılda Organ Bağışı ile ilgili bir seminere katıldım.
Konuşmacılar, konunun önemini, dinimizdeki yerini anlattılar. Seminer
bitiminde, “bağışta bulunmak isteyen var mı?” diye sorduklarında, 2004 yılında
bağışta bulunduğumu söyleyerek kartımı gösterdim. Tekrar müracaat etmem
gerektiğini söylediklerinde tereddütsüz yine bağışta bulundum. Gerekçesini sorduğumda, “bağışta bulunsanız
dahi, öldüğünüzde kanunen bir yakınınızın izni olmadan maalesef organlarınız
alınamıyor, bu bağış “VASİYET” niteliğindedir” dediklerinde çok şaşırmıştım.
Eve geldiğimde de aileme sözlü olarak, ORGANLARIMI BAĞIŞLADIĞIMI BUNUN
VASİYETİM olduğunu söyledim. Hür iradenizle bağışta bulunuyorsunuz. Ancak öldüğünüzde,
ailenin izni olmadan maalesef organlarınızı alamıyorlar. Buda bana saçma
geliyor. Umarım bu konuda kanunlarımızda gerekli değişiklikleri yaparlar. İmkanım olsa bu tezatı orada beyan edebilmek için,
yazımın başında belirttiğim “Organ Nakli, Madde Bağımlılığı ile Mücadele ile
Kürtaj” konulu imza ve söyleşi gününe katılmayı çok isterdim. Bu vesile ile İmza Gününü düzenleyen ve emeği geçen
herkese çok teşekkür eder, tüm insanlık alemine sağlıklı günler dilerim.
( Kafamda Deli Sorular başlıklı yazı Mustafa Kara tarafından 22.02.2019 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.