Hepsin Hiçsin
Bembeyaz bir sayfa,boylu boyunca önümde uzanmış duruyor şimdi..
Haydi,dök incilerini özgürce,akıt içindeki irini,yargısız,sorgusuzca..dercesine
Ama ben,bir an ne yazacağımı,nereden başlayacağımı kestiremiyorum yine..
Her zaman olduğu gibi,ellerim titriyor,boğazımda koca bir düğüm,sanki dışarı çıkmak istercesine,nefesimi kesiyor…
Zihnim bulanıyor..
Kalbim her zaman ki gibi gizlice korkuyor..
Bana bile belli etmiyor..
Ürkek ürkek atışlarından,geceleri sessiz sessiz hıçkırıklarından anlıyorum..
Ben de anladığımı belli etmiyor,ürkek çocuk kalbimi her gece farklı bir masalla avutuyorum,belli etmeden..
Bazen susuyorum,onun sessiz hıçkırıklarına eşlik ediyorum..
Acıyor,sanki yeter sus dercesine ,kendime gelmemi istercesine canımı yakıyor..
Durduramıyorum kendimi..
Yatakta iki büklüm oluyor,sessiz sessiz ağlıyorum..
Sessiz sessiz acı çekiyorum..
Uyanıkken kabus görmek gibi bir şey sanki..
Bu sefer uyanmak yerine uyumak istiyor,anlattığın masalın kahramanı olduğun bir rüyaya dalmak için gözlerini yumuyorsun..
Gözyaşlarının selinde,küçük bir kayıkta,salına salına akıntının seni nereye götürdüğünü bilmeden sürükleniyorsun..
Zihninin ormanlarında,ağaçlar senin rengarenk sözcüklerinle çiçeklenmiş,kuşlar sanki kalbinin şarkısını söylercesine cıvıldaşıyorlar..
Bir kelebek konuyor burnunun ucuna..
Kanatlarının güzelliği büyülüyor seni..
dokunmaya korkuyorsun..
Sana o kadar yakınken,avcuna alabilecekken,onu ürkütüp kaçırmaktan korkuyorsun..
Durup izlemeyi tercih ediyorsun..
Durup kanatlarının büyüsünde kaybolmayı..
Belki de avcuna alsan tüm büyüsü bozulacak,kanatlarındaki o ışıltı sönüp gidecek..
Kısacık bir ömrü var,tüm şansı kanatları,uçmalı özgürce diye düşünürken uçup gidiyor zaten..
O,gökyüzünde yavaş yavaş kaybolurken,akıp giden gözyaşların kuruyor,sözcükler soluyor,kuşlar artık matem tutuyor..
Birden bir kabusun içinde buluveriyorsun kendini..
Farklı farklı hikayelerde,tanıdık kalabalıkların arasında onu görüyorsun..
Kendini göstermek için çırpınıp duruyorsun deli gibi..
Kaçıyor, bir türlü yakalayamıyorsun..
Kovalamaktan yoruluyor,oturup bekliyorsun kimi zaman akşamlara..sabahlara kadar…
Gelmiyor..Görmüyor..Duymuyor seni..
Sanki ölmüşsün gibi..
Belki de sen bir ölüsün aslında onsuz kaldığın anda..
Senin olmasa da,dokunamasan,konuşamasan da,yanında nefes almaya bile korksan da..
Burnunun ucundaki kelebeği,sonsuzluğunda izlemeye razı olursun o anda..
Yeter ki kendinden mahrum etmesin seni..
Onsuz bir sonsuzluktansa, sonsuzluk onun olsun…
elf 24.09.09
(
Hepsin Hiçsin başlıklı yazı
elif-baltaog tarafından
24.01.2010 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
