Ne yaparsan yap hep moralin bozuk

Ne istediysen yok, yüreğin buruk

İyi görünse de içinde var çürük

Yersin kendini bu mu kurgu diye…


Ayıp derler ya, anlatmazsın bunu

İçine atar büyür dert kuyusu

Migren ağrısı verir önce sosu

Ne kıvranırsın sonra uyku diye…


Ne şanslısın derler güldüğüne bakar

Şan şöhretinden ah diyeni yakar

Ne çok kazanır ne paralar akar

Dışardan gören bilmez olgu diye…


Sonuçta mutlu değildir, yalnızdır

Kimseyi anlamaz neden lezizdir

Nereden baksa görmez bir azizdir

Yaşar her şeyi öcü, korku diye…


Kendini düşünür insan, nankördür

Doğruyu görmeyen, bakınca kördür

Ben en iyiyim diyen yanmış kordur

Faydasız sözü, çalar türkü diye… 


Böyle olunca insan dert üretir

Ne çok bağlansa ömrünü tüketir

Onun peşinden gitmekte diretir

Lider sanıpta yaşar ülkü diye…


Oysa bir abdest alsa, namaz kılsa

Gözyaşı dökmek derde çare bilse

Ne istiyorsa dua düşse dile

Unutulur ne varsa sövgü diye…


Allah dedikçe hep bulur yanında

Heyecan duyar sımsıcak kanında

Teslimiyet Hak bilir, yar şanında

Ne güzel liman, bekler sevgi diye…


Allah’a iman beklentiye ilaç

Müslüman bunu edinir tek amaç

Gerisi yalnız sayılır bir araç 

Uğraşır hak yol kalsın duru diye… 


Saffet Kuramaz

( İslami Tebliğ 2 - Uyanış başlıklı yazı safdeha tarafından 11.12.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.