Dirayetim sýnanmakta ve sorguluyorum kurmadýðým hayallerimi asla kanýksamasam da, kaydýný tutuyorum bir bir günceme yýðmadýklarýmý ne de olsa görünmez olmalýyým ve bir an evvel gitmeli buralardan. Ya piþman olursam?

Adsýzlýðýmý ihbar eden, direnci kayýp bir kelam kadar serzeniþi hicap yüklü ve tahayyül edilesi bir mühimmat iken þu tarafsýzlýðým hele ki insan coðrafyasý gözeneklerim tüm korumacýlýðý ile kapatmýþken algýlarýmý dýþ dünyaya…

Dünlerden bir gündü, tanýþmadýðým kim varsa bir gölgelikte toz buluta karýþan sancaðý gönlün hele ki her kýyamý rahmet belleyip, çökmüþken dizlerimin üzerine…

Ne rahvan ne de sýnýr ihlali sadece tasavvur etmekten imtina ettiðim bir seyrin kaçýncý molasý iken.

Bir sekte daha açýyorum beyaz sayfamý mimleyen klavyenin gücü artýk neye yeterse.

Adýný bilmediðim insanlarla tokalaþýyorum her ara sokakta.

Issýzlýðýmýn ne gönüllü istihbaratý kabul edilir ölçüde ne de sayacý ömrün takýlmýþken aþk yüklü bir imgeyi baþ tacý yapýp, taþýyýp taþýyamadýðýmýn bile farkýna varamadýðým o küfemde uçuþurken ölü sinekler.

Ölümlü dünyanýn sonsuz alameti.

Rabbimin himayesinde adsýz bir korkuya tekabül ederken yaþama sevincim ve kilitlendiðim o noktada buyur ederken serkeþ maziyi.

Anlam bulamadýðým ya da anlam olamadýðým…

Görünenden öte ve görmemeye meyilli iken o sisli tabakada kaybolmuþ ve unutulmuþ þehri Ýstanbul.

Hesaba katmadýðým ne varsa bir bir peyda oluyor sabahýn ertesi. Önce isli bir geceyi yolcu ediyorum ve sisli bir güne geçit vermeye tam yelteniyorum ki…

Mütereddit ruhun hangi izleði ise konuk olduðum ve hangi kayýp þehir ki; bir yakadan diðerine ulaþmayý asla göze alamadýðým.

Bir gün öncesi ya da bir ömür ertesi.

Aþka hürmeten sevdiðim kim varsa yine aþktan dönenin kaþýðý kýrýlsýn, dememe ramak kalýyor ki rahmet bildiðim bir imleci tevafuk bilip sonlandýrýyorum yolculuðumu… dememe ne hacet oysa yeni koyulmuþtum yola.

Bir gün evvelden kalmayým hem de doya doya içtiðim aþk þarabýnýn yarattýðý hezimet iken her görüntüyü flu kýlan. Demem o ki; ezberimde ne varsa yitip gitti üstelik haraç mezat satmýþtým ruhumu önce bilinmeze sonra da sakýncalarýný görmezden gelip rast geldiðim en deli imgeye kucak açmýþken.

Adresime postalanan tüm mektuplarý tek tek okuyorum derken kodluyorum ve nihayetinde yýrtýyorum ve adýný bilmediðim o imtiyaz sahipleri artýk nasýl bir hak görüyorsa cevap vermeye bile yeltenmeden tek seferde gömüyorlar en derine. Mubah olup olmadýðýndan öte gönüllü bir seferberlikle adýmý anmaya dahi yeltenmiyorlar. Biliyorum ki; ben de herkes gibi rakamlardan ibaretim hele ki günler sonrasý tek bir koda tekabül edeceðimin bilincinde tüm pervasýzlýðýmla görüntü addedilen o vesikalýk resimlerde takýlý kalmýþ kayýp sevinçlerimi ve gizli gözyaþlarýmý tehir ediyorum yeniden.

Görünmemeliyim yoksa görmezden mi gelmeliyim belki de savurmalýyým en deli nidayý ve çabuk tutmalýyým elimi. Anlaþýlma kaygýmý bertaraf etmeliyim en delici rotayý tutturup çekip gitmeden önce. Anlama yetimi teðet geçmeli kim varsa rast geldiðim ve sonlandýrmalýyým bu masalý.

Mutluluða gönüllü, aþka dirençli, kötülüðe meyilli kim varsa…

Sýra dýþý ama sýradan olduðunu savunan hele ki biteviye ýslýk kaçarken kader yine de sorup soruþturmadan tescil ettirdiðim en yüksek rakýma denk gelip konuþlanmýþken gönül pazarýmda…

‘’Yok mu seven, hadi ama: Yetiþen alýyor hem de bir alana ikinci bedava.’’

Tezahürü mü evrenin yoksa bir rüya mý gördüðüm?

Yankýsý mý gönül sesimin yoksa þizofrenik bir týný mý ahkâm kesenlere inat sevmeyi sürdürürken iklimsiz seyirlerinde ikilem yüklü o muhatap bellediðim hangi izlekse gözümün takýldýðý?

Soyut mecralarda sürüklenmek kadar keyfe keder olsa da sarsak bir düþün himayesinde ve isimsiz bir kitabýn önsözündeyim hem de bir tümlece sýðdýrmýþ olduðum þu daðýnýk hayatýn ölümlü deviniminde gönülden ettiðim her dua.

Kader peþkeþ çekerken tüm rüyalarý, tehir ettiðim bir sona her ne kadar uzak tutsam da benliðimi, yerçekimine yenik düþen gözyaþlarýmý fýrsat bilip koþuyorum saðanaðýn altýnda: Ya görünmediðime kâiniyim ya da gördüðüme emin dahi olamadýðým delice bir sevdayý yok sayarken evren…

Mutluluk köpük köpük ve belli ki sönmeye aday bir balon bir dakika sonrasýný kestiremediðim. Sürçü lisan eylediðim ve kim bilir neyin nesi þu eþrafý gönülsüz cümlelerin.

Bilemediðim belki de doyamadýðým.

Susup susup imlecine takýldýðým.

Bir aðlayýp bir güldüðüm.

Bin susup bir kelimeye yýðdýðým hanidir israf eylediðim bir dokunuþ iken yürek kanarken için için, yine de kandýrýlmaya muktedir bir serzeniþi duymazdan gelemeyip takýldýðým o kancada bir yandan sallandýrdýðým kayýp düþlerim.