ÝÇ SESÝ

Ey kararmýþ ruhlarýn beyaz gölgesi!

Çalma kapýmý ,duymak istediðim hu sesi,

Dalgalandýrýyor deryayý ruhiye mi,

Batýnýmýn gam ve gussesi,

Her gece karanlýk,

 Her  yatak  mezarlýk,

Mahzeninde ruhlar,

 Huya varmak için çabalar.

Býrakýn beni hissettiðim sancýlar,

Benim sakinin elinden,

Aþk sarhoþu olmak gibi bir gayem var.

Neyin týnýnda eser  hüznü rüzgar,

Bestesini  divane aþýk yapar.

Vurgunun kalbini ateþi aþk kavurur,

Mecnun misali  çöllerde savurur,

Çünkü onun varmak istediði hu dur.

Meylettiði  zaman aþýðýn hücreleri intihara,

                         Orda bir durur,                         

Sorar kendine,

Hayýrdýr ?bu ne gurur.

Vurur sazýn tellerine ,aþk ozaný çýlgýnca,

Sitemi meyhanede kavurur,

Hüznü sazýn telleriyle savurur,

Yudum ister sakiden,

Söndürmek için harý,

Etrafýndaki sahteler aþýðýn,

Kafes dolusu cehennem marý,

Beden zindanýna hapsolmuþ caný,

Yokluk dünyasýnda aramgah ,onun tek varý..!

F.B.S