Hep mükemmel mi olmalý hayatta. Hiç kusurumuz olmasýn mý yani. Peki o zaman yaþamanýn ne anlamý var ki. Önemli olan hata yapmak deðil midir zaten. Hata yapalým ki bir ders çýkaralým bundan, hata yapalým ki doðrunun yanlýþýn farkýna varalým. Ne yani bardaða 2 damla fazla su koyunca taþtýðý için kýralým mý bardaðý yoksa oturup dövünelim mi suyu neden taþýrdým diye ya da bardaðý boþaltýp yeniden mi su koyalým. Bence sadece taþan suyu silip bardaktaki suyu içelim. Niye boþa gitsin ki su? Saçma olabilir ama ben bunu hayata benzetiyorum. Þimdi bunu hayatýmýza çevirerek yazalým.

 Diyelim ki mutlu mesut yaþarken bir sabah uyandýk ki her yerimiz aðrýyor, en sevdiklerimiz bizi yeni girdiðimiz ve bizce çok önemli olan bir ortamda rezil etti, üstümüzde sürekli bi baský hissediyoruz kýsacasý hayatýmýz alt üst olmuþ. Napmayý tercih ederdiniz? Sýrf bunlar oldu diye hayatýnýza son vermek isteyip her þeyden uzaklaþmak mý yoksa ah baþýma neler geldi deyip kendi beynimizi yemek mi ya da sürekli keþke þu olmayaydý bu olmayaydý demek mi? Bence atýn hepsini bir kenara herkesin baþýna gelir bunlar deyip dalgaya alýp bakýn keyfinize hayatýnýza. Þimdi de baþka bir bahane bulup diceksiniz ki ama bu iþler böyle olmuyor. Peki nasýl oluyor? Tabi size hayatýnýzý zamanýnýzý mahvetmek daha kolay geliyordur. Diðer bütün insanlar gibi…