"kolları olmayan bir çocuktan öğrendim isminin doğru yazılışını beni kör eden sızıları dizlerimi kanlar içinde bırakan sendaş yaraları."
tüm masumiyetimi bir karanlığa hibe ettim ferzê ve seni anarken cehennemimin en dibinde gömleğimin üst düğmelerini koparan bir acıyla yitirdim tüm düşlerimi ferzê
dilimi sürdüm eski bir sevgilinin göğüslerine pişmanlığın o kavurucu sıcaklığını içtim senelerce bir odanın içinde gezindim bensiz/lik o kadar masumdu ki içinde hep böyle kalasın istedim
sonra zaman durdu karanlığın senfonisinde hem yaylılardan sonra ne gelir ki belki biraz şarap belki biraz sen/acı aylak bir başıboşluk bulaştı yüzüme ve sustu gözlerini görünce ki ben susarken , ıslak dilim olurdun sen
bir gunaydının şafağına banıp istanbulun çöpçül tüm martılarını kanlı kaldırımlara savurdum öfkemi, geriye yüzümün yarasını öpen bir güneş kaldı oysa sarıp sarmalayıp tüm sensizliğimi yüzlerce yıl doyurabilirdim seni
ismin fikrimde ferzê yüzünü gördüğüm her alın terimde bir hiçim sadece bir ölüm çağıran bas bariton bir ses. tohumlar ekiyorumdum göğüslerine ve büyüsün istiyordum içimde içinin kırmızıyı çalan direnişi.
sensizliği bir kış ikindisinde unuttum ferzê , seni hiç doğurmamışçasına unuttum saçlarının rengini, gülmeyi beceremeyen gözlerini unuttum ferzê yüzünü bile unuttum
( Ferze Iı başlıklı yazı Deniz Pınar tarafından 31.07.2013 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. ) Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
