Tüm perdeler kapalýydý. Bir martýnýn naðmeleriyle uyanan yaþlý adam öfkeyle martýyý kovduktan sonra perdeyi aralamaya baþladý. Yüzüne çarpan güneþ ýþýðý yýllardýr yüreðinde sakladýðý karanlýða son vermek için elinden geleni yapýyordu. Güneþ ýþýðýna daha fazla dayanamayýp yorgun kollarýyla perdeyi kapatan yaþlý adam, mutfaða doðru ilerlerken gözü baba yadigarý altýn kaplamalý aynaya takýldý. Sanki sihirli bir aynaya bakýyormuþ gibi heyecanla baktý aynaya.Daha dün bu ayna karþýsýnda komik tiplemeler yapan çocuk, þimdi aynada ki görüntüsünü bile zor seçiyordu. Aynada ki bunaðý gördükten sonra iþtahý kaçan yaþlý adam," Beyaz Atým" dediði bastonuna tutunarak sahilde yürümeye karar verdi. Kapýdan tam çýkacakken yerde siyah kaplý bir defter olduðunu fark etti. Sayfalarý yýpranan bu defterin hatýra defteri olduðunu anlayýnca, defteri masanýn üzerine fýrlattý. Her gece tekrar tekrar okuduðu bu defter geçmiþten kalan tek sýðýnaðýydý."Zaman Tüneli" olarak adlandýrdýðý defterini yýllardýr yanýndan hiç ayýrmamýþtý. Koca bir ömrü taþýyan o siyah kaplý defter onun her þeyiydi. Geçmiþi unutmaya çalýþarak kendini dýþarýya attý. Kapýnýn kapanmasýyla herþeyin biteceðini düþünmüþtü ama her kelimesi ezberindeydi, siyah kaplý defterin. Yaþlý adam bir yandan adýmlarýný hýzlandýrmaya çalýþýrken, diðer yandan da bastonuyla konuþurcasýna "Haydi beyaz atým ha gayret" diyerek yalnýzlýðýný bastonuyla paylaþýyordu. Hemen sahile inmesi gerekiyordu. Eðer gecikirse mahalle çocuklarýnýn oyuncaðý haline geleceðini biliyordu.Mahallelinin serseri gözüyle baktýðý yaþlý adam, sabahýn ilk ýþýklarýyla evden ayrýlýr, gecenin geç saatlerine kadar da dönmezdi. Bir kaç hayýr severin yardýmýyla yaþamýný sürdüren yaþlý adam, tek çareyi deniz kenarýnda bulurdu. Yýllardýr dostu olan denizden baþka kimsesi yoktu. Bütün derdini denizle paylaþýr, dalgalarla tartýþýrdý.Denizden baþka kimse onu sýkýlmadan dinlemezdi. Kimse onun kadar denizle anlaþamazdý. Ýnsanlarýn ona serseriymiþ gibi bakmasýndansa denizin hýrçýn dalgalarýnýn yaramaz çocuklar gibi oynamasýný izlemeyi tercih ediyordu. Ayaklarýnýn arasýnda oynayan bir yumuþaklýk fark edince, yaþlý adam aniden korkmaya baþladý. Aþaðýya baktýðýnda o korkunun yerini küçük bir tebessüm aldý. Anlaþýlan bu kasaba da sadece kendisi yalnýz deðildi. Bu duygu biraz da olsa rahatlatmýþtý onu. Beyaz tüylü, sevimli, yavru bir köpek ayaklarýnýn arasýnda oynuyordu. Ýlk baþta köpeði korkutmamak için hareketsiz bekledi. Sonra dayanamayýp kucaðýna aldý. Çok sevmiþti köpeði ama yalnýzlýðýna bir ortak eklemek istemiyordu. Yaþlý adam yavaþça denizden uzaklaþmaya baþladý. Ama köpekte arkasýndan geliyordu. Ne kadar kovsa da köpek çok ýsrarlýydý. Yaþlý adam köpeðin masum bakýþlarýna daha fazla dayanamayýp köpeði kendine dost edindi. Köpeðin ismini Garip koydu. Artýk Gariple beraber hatýra defterini okuyor, bütün vaktini gariple geçiriyordu. Komþularýn getirdiði yemeðin yarýsýný gariple paylaþýyordu. Zaman ilerledikçe yaþlý adam hayata daha sýký tutunmaya çalýþýyordu ama giderek yaþlanan vücudu buna engel oluyordu. Geçmiþi düþündükçe aðlamaya baþlýyor, artýk son günlerini yaþadýðýnýn farkýna varýyordu. Zaten ölmek istiyordu, daha fazla dayanamazdý bu çileye ama artýk bir dostu vardý. Ya o ölürse Garip ne yapardý? Hayat deniz kenarýyla ev arasýnda geçmek bilmiyordu. Bir gün çocuklar deniz kenarýnda oynarken acýyla havlayan bir köpek sesi duyup, sesin geldiði tarafa doðru ilerlediler. Olayý gören çocuklar, hemen ailelerini çaðýrdýlar. Adamlar olay yerine geldiklerinde bir kayanýn yanýnda acýyla havlayan bir köpek ve köpeðe sýmsýký þekilde sarýlý halde can veren yaþlý adamý gördüklerinde göz yaþlarýna hakim olamayýp, hemen polisi aradýlar. Garip'i hayvan barýnaðýna býrakýp, yaþlý adamý da araþtýrmaya baþladýlar.Barýnakta hüzünden hiç yemek yemeyen Garip açlýktan hayata gözlerini yumarken yaþlý adamýn kim olduðunu öðrenen mahalleli yaptýklarý hata yüzünden günlerce yas tuttular. Yaþlý adamýn evinde büyük bir kütüphane ve defterler dolusu þiirlerle karþýlaþan mahalleli yaþlý adamýn hatýra defterini okuduklarýnda, eskilerin en büyük þairlerinden biri olduðunu anladýlar. Çocuklarýný ve eþini trafik kazasýnda kaybeden üstat, bu acýya daha fazla dayanamayýp bütün varlýðýný satarak bu deniz kýyýsýna yerleþmiþti. Deniz kýyýsýnda acýsýný þiirlerle gidermeye çalýþan üstat, bu yalnýzlýða daha fazla dayanamayýp deniz kenarýnda dünya'ya gözlerini kapatmýþtý. Bir serseri gibi karþýlanan, çocuklarýn alay konusu olan üstat, öldükten sonra þiirleri dilden dile yayýlmýþtýr.