Herşey ,
Düşündüğüm kadar
basit,
Söylediğim kadar
kolaydı.
Yine de,
Ne yazabildiğim,
Ne dokunabildiğimdi
içimdeki.
Sürgün yemiş,
Süpürge gibi
düşlerim;
Dolaşıyor sokak
sokak,
Sürünüyor
kaldırımlarda.
Oysa,
Gün doğumuna,
Hep güz yağmurunda
düşerim.
Hiç paslanmaz
ümitlerim,
Şahlanmaz onca
tükettiklerim.
Kadere beş kala,
Soyunur yeniden hayat,
Durulurum iklimin
sertine inat.
Ağlarım,
Elimde olmadan,
Yankısı çok
uzaklardan duyulur,
Dilde yara olur
söyleyemediklerim.
Yeniden,
Denerim konuşmayı,
Dökerim ne varsa
herşeyi,
Dilerim sonra bir
defa da anlaşılmayı,
Ancak yaşarım bir
şekilde yaprağın kaderini.
Hatrı kalınca
gölgemin,
Çığlıkları suya düşer
suretimin,
Gitar tınısında
dindiririm yürek yaşımı.
Vazgeçerim,
Bir çok şeyden,
Rest çekerim içimdeki
yüzümle,
Midye kabuğunda
uykuya dalarım sessizce.
Bak,
Yarım kaldı yine,
Belki de anlatamadım,
Ya da anlaşılır dilde
susmayı bilmiyorumdur kim bilir ?..
Bülent KAYA