Çocukken evimizin bahçesinde açardý,

Daha sen,

Küçücük bir bebekken.

Bahçedeki salýncakta býrakýp,

Bu çiçeklerden toplamaya giderdim.

Bir keresinde annem hastanede yatýyordu,

Babam elimize birer demet,

bu çiçeklerden tutuþturup resmimizi çektirmiþti.

Sonra da,

Anneme hastaneye göndermiþti o resimleri.

Annem de arkasýna þiir yazmýþtý.

Bu çiçekleri nerde görsem annem,

Yitip giden çocukluðum,

Boynu bükük kardeþlerim aklýma gelir,

Sende biliyormuþ gibi poz vermiþsin,

Bakýnca yüreðim burkuldu,

Önce annemi özledim,

Sonra çocukluðumu,

Ve bu kýþ mevsiminde sarýçiçekleri,

Bir kuþ kadar yüreðimin,

Gök yüzü kadar acýsý olduðunu iþte bu gece anladým….