Bilinmez nerede, hangi yoldasýn?

Bilmeden gittiðin yaban eldesin

Gözlerin nemli, gülüþlerin yarým

Kim bilir sevmediðin hangi koldasýn?

Paramparça gönlünde fýrtýna kopuyor,

Silinmez anýlarýn gözyaþlarýn akýyor

Sen bir ummansýn, ben ummanda damla,

Ýstemesen de bütün yollar sana çýkýyor.

Sevebildin mi hiç, güldü mü yüzün?

Nasýl baþladý, ne zaman biter bu hüzün?

Kimler seni sevdi, sen kimleri sevdin?

Hangimizeydi ilk, kimeydi son sözün?

Ayni melek bedeninde mutlu muydun?

Göremediðin gelecekten umutlu muydun?

Adam yerine koyduðun kahpe dünya da…

Belki bir gün… Aradýðýný da bulurdun.

Gönlüne giremedim, günlere sýðamadým,

Haykýrdým sesimi kimselere duyuramadým,

Sevdan kordu, alevsiz, dumansýz yandým,

Bedenim bende ama… Ýçinde ben kalmadý.

Açýlmamýþ gonca güldün, soldurdum!

Ayrýlýk buseni ayrýlmadan kondurdum,

Bitmesin sevdamýz, tek gitmesin diye…

Ben onu tuttum! Yüreðime doldurdum.