Ey sonbahar kışa dönükse de yüzün!
Bakılır güneşe yine de alsa da hüzün.
Sana benzese de canların son yılları,
Mevsimlerin sonbaharı sonu ömrün!
Dünyalar dünyası baharlarla dolu,
Belki daha bir güzeldi insan ilk de.
Mutluluk ilk canlarda özgürlük adı,
Madde korkunç barışa bomba olalı.
İnsanlık mutlulukları değiştirse de,
Yenidünyamızda o yaban haz özlemi,
Tükenen zenginlikler kavgası varken,
Çağın uygarlığı öldürüyor o sevgileri.
Güneş kıyameti geç getirse de bizlere,
İnsanların sabrı tükeniyorken gün, gün,
Böyle yaşamaktansa korka, korka onlar
Ezile, ezile koparacaklar onu bir gün.
Sonunda karar verilse o hüzünlü güne,
Paylaşırlar mı dünyanın acılarını gizini?
Sömürgenler, korkunç, yetmez inançlar,
Şükretmek dindirir mi yakan hüzünleri?
Ekim 2010 Mehmet Paşakahyaoğlu