ÜMMET

Ne oldu sana ey Muhammed yolcusu?

Ayaða kalk, kalk ey cennetlik Ümmet.

Bu iþin olmaz asla saðcýsý, solcusu,

Ayaða kalk, kalk ey cennetlik Ümmet.

Afyon içirmiþler sanki bedenine,

Ezilmiþ dünyanýn her metresinde,

Ýhtiyacý var, muhtacýz bir mürþide,

Sürü çobansýz, daðýnýk Ümmet.

Korkma, kalk ayaða, gürle meydanda.

Senin kadar var mý ezilen, þu dünyada,

Eser kalmadý, yedi düveldeki namýnda,

Derin bir uykuya yatmýþ, garip Ümmet.

Asýrlar var, ezilmedin ezmedin de,

Son asýrdýr, neden baþýn hep önde?

Olmalý, olacak cihat aþký kalbinde,

Ayaða kalk, kalk ey Ümmet.

Yönü deðiþmeli, sana gelen bu selin.

Mazluma kalkmaz, senin dualý elin,

Susmasýn artýk, ne olur mübarek dilin.

Bari kalben buðz eyle ey Ümmet.

Yaþayan ölü gibi, olma sakýn pýsýrýk,

Dünya zalimleri, Ümmet için barýþýk,

Bak çevrene, din kardeþlerin karýþýk,

Ayaða kalk, kalk ey cennetlik Ümmet.

Susmak sermaye deðil, icraat eyle,

Bu dava çok büyüdü iman ateþiyle,

Ýnsan düþman olur mu hiç kardeþiyle,

Ayaða kalk, kalk ey cennetlik Ümmet.

Þair: Abdullah Yaþar Erdoðan