SINIRLI ÜRETÝLDÝK

Biz galiba sýnýrlý üretildik,

Biz mi saftýk, yoksa sistem mi?

Mesela çocukluðumuz;

Riyasýz, hilafsýz, yalansýz

Öz be öz, insansý.

Oyunlar oynardýk,

Ama candan, yürekten,

Oyunlarýmýz hep sokakta olurdu.

Kýþýn gün geçmezdi kýzaksýz,

Yazý da bisiklete binerdik,

Ama kasksýz,

Hiç mi hiç, kask takmadýk.

Vardý da biz mi takmadýk.

Çeþme kurnasýndan su içerdik,

Yufka ekmekten dürüm yerdik,

Adý lazým deðiller o zaman yoktu,

Olsaydý bilmem yermiydik?

Keza þimdilerde de yemiyoruz ya.

Televizyon, atari, internet yoktu,

Olsaydý ne yapardýk.

Zaman mý bize biz mi zamana uyardýk.

Yer sofrasýnda yenirdi yemekler,

Ayný tastan su içilirdi,

Ayný tencereden yemek yenirdi,

Ama hastalanmazdýk.

Çýplak ayakla gezerdik toprakta,

Uykularýmýz yer yatakta.

Bizim üretim yýlýmýzdan sonra,

Bozulmaya baþladý her kadavra.

Üfürsen hastalanýr,

Tükürsen bulaþýr,

Dolaplar eczane ile yarýþýr,

Nereye bu gidiþ?

Bugün ile kýyas edilirse,

Altmýþ-yetmiþ kuþaðý,

Sýnýrlý üretimin son duraðý.

Araþtýrmacý-Þair-Yazar: Abdullah Yaþar Erdoðan