“ BÝR GECE HÝKÂYESÝ-2 ”

“Bir gece hikâyesi” anlattý zaman bana,
Hikâyeyi dinlerken hülyalara dalmýþým.
Bir sevdanýn peþinde, doðduðumdan bu yana, 
Adým adým yürürken, bir baþýma kalmýþým!..

Saat, bir kaðný gibi sürüklüyor zamaný,
Akrep ve yelkovansa bir çift koþulmuþ öküz!
Günler, haftalar, aylar, taþýmakta her aný
Ve bildiðin dört mevsim; kýþ, ilkbahar, yaz ve güz!..

Taþýmakta beni de zaman yüklü öküzler,
Aðýr aðýr, aheste, dünden, güne akarým.
Ben maziyi düþlerim, yeniyse beni özler;
Yine de göz ucumla, dönüp geri bakarým!..

Dün çocuktum, sokakta hayaller oynuyordum,
Ayaðým yalýnayak, saklambaç, koþturmaçlar…
Bir an evvel büyüsem, adam olsam diyordum;
Þimdi sýrtýmda bir yük, önümde dik yamaçlar!..

Karanlýklar; ruhumu ýþýldatan bir mum ki;
Karanlýklar; Rabbime hesap verdiðin anlar.
Geçmiþ ile gelecek öyle bir uçurum ki;
Ne sen anlarsýn bunu, ne bir baþkasý anlar…

Hikâyeyi dinlerken gördüðüm rüya gerçek;
Gerçek sandýðým her þey, anladým ki hayalmiþ! ..
Kendimi arýyorum, ruhum ince bir mercek,
Kaybettim benliðimi… Belki de biri çalmýþ!..

Saat dedi ki bana; “- tik-tak, tik-tak ve tik-tak!”
Haydi, beni takip et, þu dönen çarkýma uy.
Boþlukta uyuyorsun, ne yorgan var ne yatak;
Artýk uyan ey civan!.. Beni anla, gör ve duy!..

Ne acayip hikâye, þu “gece hikâyesi”,
Suâl içinde suâl, cevabýný siz çözün.
Birden güneþ doðunca kesilir boðuk sesi;
Elveda hasbýhâller!.. Hoþça kal, dert ve hüzün!..

Kadir Çetin/Nazilli/90